هفت تا و دوتا دوستت دارم

این کتاب دارای ۴۹ شعر است. این کتاب که از اولین آثار چاپ شده رضا طاهری است جز ۵ کتاب برتر شعر سال ۷۹و ۸۰ جشنواره شعر و قصه‌ی کارنامه در کشور بوده است. شعری از این کتاب که تصاویر جغرافیایی بندر کنگان را بازتاب می‌دهد را با هم می‌خوانیم:

«صبح‏گاهان چشمم به تماشای کوه باز می‏شود

و غروب از سمت دریا باز می‏گردم

مشتی آب برمی‏دارم از دریا

می‏ریزم پای کوه‏ها که بزرگ‏تر شوند

که دست‏های مرا به آسمان برسانند

بانوی کوچک من!

گردن‏بندی از ستارگان را به گردن بیاویز

آسمان آنقدر ستاره دارد که به این چند تا تاریک نشود»

بخشی از نقد منتشر شده فرشید فرهمندنیا در سال ۷۹ بر کتاب هفت تا و دوتا دوستت دارم: «رضا طاهری چنان می‌سراید که گویا برای او ،“فاصله” مفهومی ندارد. شاید به شیوه‌ای پدیدارشناسانه سعی دارد مستقیما “به سوی خود چیزها” حرکت کند. این تلقی در محتوا و فرم اشعار این دفتر، قابل ردیابی است: با این‌که بخش اعظم این دفتر را شعرهای عاشقانه تشکیل می‌دهند، اما خبری از فراق و سوزو گداز عاشقانه نیست، انگار فاصله‌ای در کار نیست و گفتگوهای صمیمانه عاشقانه , در “حضور” معشوق در جریان است. در این‌جا، عشق از شکل سنتی و مالوف بیرون می‌آید و به کنش و واکنشی انسانی‌تر و ای بسا معمولی‌تر بدل می‌شود. شاعر این اشعار، با زبان هم احساس فاصله نمی‌کند و بی‌پروا با زبان و امکانات بالقوه‌اش درگیر می‌شود و زنجیره دلالت‌ها رابه دست گرفته و تکان می‌دهد. از این رهگذر، ما شاهد تصرفات نحوی، بازی‌های زبانی و تکثر معانی هستیم گرچه هنوز دال‌ها به مرحله رهایش از دلالت نرسیده‌اند و به نوعی زیر اتوریته مولف قرار دارند.

خوشبختانه شعرهای این دفتر از پتانسیل عاطفی بالایی برخوردارند و این عاملی است که از مکانیکی شدن شگردها و رفتار شاعر با زبان, جلوگیری می‌کند. هر شعر فراخوانی است به مخاطب برای گفتگو و تجربه‌کردن فضای شعر. در همین راستا است که اشعار طاهری انعطاف‌پذیرند و تاویل‌های مختلفی برمی‌انگیزند:

همیشه یک جای دنیا خالی است

و این یعنی همان چیزی که بودن‌اش سزاوار است

مقصر تویی که من… نیستم

مقصر منم که تو… نیستی

و این جا نوشته‌ام:

لازم نکرده کسی نقطه‌چین‌ها را پر کند

از کلمات هرچه دلش خواست

تنها آدم دیوانه جاهای خالی را پر می‌کند

(شعر۱۶)

به هر حال شعر طاهری، شعری است که برای نقب زدن‌های مکرر ظرفیت دارد. او ذهنی پرسشگر دارد و جستجوگری در شعر او، حتی عاشقانه‌هایش را فرا می‌گیرد و سئوالات بسیار و بی‌جوابی را پیش رو می‌نهد. کتاب “هفت تا و دو تا دوستت دارم” در حرکت جمعی شاعران جوان امرز جای دارد و از این جریان، تاثیر گرفته‌است، اما خواستگاه واقعی آن، در شعر جنوب است و حال و هوای شعر پیش‌رو سالیان قبل آن‌جا را دارد…»