تونل وحشت بدون بلیط؛

پل هوایی فقط با استفاده تبلیغاتی/ لحظات دلهره آور یک مسیر تاریک

ثلاث – محسن صفایی : روی کاغذ یکی از مهمترین مزیت های احداث دو پل هوایی امنیت عابرین پیاده و کاهش ترافیک تنها خیابان بندر کنگان بود.

به جز مواردی خاص؛ به دلیل عدم استفاده از تکنولوژی های نوین مانند پله های برقی در این پل ها و همچنین عدم فرهنگ سازی، استفاده از این سازه مفید رو به کاهش گذاشت و در حال حاضر بلااستفاده در مسیرهای دیگری از آن بهره برداری می شود تا به اصطلاح پول بیت المال هدر نرود.تبدیل شدن این پل ها به محل نصب بنرهای تبلیغاتی که به مرور زمان پل هوایی را بیشتر احاطه کردند روشی برای بازگشت هزینه ها بود.

شهرداری با به مناقصه گذاشتن این پل ها و با گرفتن عوارض از شخص برنده؛ درآمدی از آن کسب می کند که احتمالاً در راه ترمیم این پل ها از آن استفاده می کند.

***

تا اینجا هیچ مشکلی نیست و همه چیز به خوبی پیش می رود ولی فرض بر این بگیرید که یک شب برای احترام به قانون یا برای امنیت بیشتر جهت عبور از عرض پرخطر خیابان اصلی کنگان بخواهید از این پل ها استفاده کنید.
دو ردیف از پله های فلزی را که بالا بروید به دریچه ای از تاریکی و اسرار می رسید که تجربه گذر از آن من را به یاد تونل های وحشت می اندازد. با تمام جرات؛ چند قدمی که برداشتید، از آن سوی پل هم کسی در خلاف جهت و به سوی شما می‌آید. در میانه پل به هم می‌رسید و او ناگهان در مقابل شما می‌ایستد و شروع می‌کند به تهدید شما تا به خواسته پلید خود برسد. می خواهید فریاد بزنید که او تهدیدش را قوی‌تر می‌کند و شما ناچارید که سکوت کنید و …
ممکن است این داستانک تخیلی در یکی از پرترددترین خیابان های شهر کنگان رخ دهد، بدون اینکه کسی از این ماجرا بویی ببرد ولی شما از یک “پل هوایی” که به وسیله تبلیغات بی حساب بر روی آن، به یک”تونل وحشت هوایی” تبدیل شده است، عبور می‌کردید، تونلی که هیچ دیدی به بیرون ندارد و شب های تاریک نیز، آن را به وحشت خانه ای برای اسکان همه نوع افراد و شغل های خیابانی مبدل کرده است؛ از خرده فروشی مواد مخدر گرفته تا اجناس دزدی و همچنین مکانی برای دود و دم و تزریق معتادانی که دنبال یک سرپناه امن هستند.
طبق قوانین پل های هوایی عابر پیاده نباید از اطراف (حداقل از یک طرف) مسدود باشد اما متاسفانه حتی در شهرهای بزرگ نیز کمتر پل هوایی عابر پیاده را می بینیم که مسئولین شهر از خیر درآمدهای تبلیغاتی آن بگذرند.

تابلوهای تبلیغاتی مانند دیوار، طرفین پل هوایی مرکز شهر را محصور کرده و با توجه به سقف و کفی براستی شکل تونل هوائی به خود گرفته است.
قابل درک است که این قبیل درآمدها هزینه سالانه شهرداری را تامین می کند ولی به دلیل محصور بودن پل های هوائی به انواع تابلوهای جور واجور تبلیغاتی از یک سو و ارتفاع پل از سطح زمین و استقرار این پل ها در نقاط پر تردد اگر اتفاقی از قبیل : کیف قاپی و مزاحمت برخی ولگردان برای خانواده ها در پشت این تابلوها بوجود آید نه کسی می تواند آن را ببیند و نه با توجه به سر و صدا محیطی که در پایین پل (که صدا به صدا نمی رسد) کسی نمی تواند به کمک عابرین پیاده مورد تعرض برسد.
با توجه به وضعیت ظاهری پل های عابر پیاده به نظر می رسد که پل ها به تونل وحشت تبدیل شده اند و خانواده ها و کودکان به همین دلیل برای استفاده از آن اکراه دارند .
از این رو پیشنهاد می شود مسئولان شهری ، ضمن تجهیز این پل ها به دوربین مداربسته و نصف کردن طول تابلوهای تبلیغاتی و ایجاد روشنایی درون آن، اطمینان خاطر لازم را برای عبور خانواده ها از اینگونه مسیرها ایجاد نمایند.

امید است مسئولین حوزه خدمات شهری، در کنار فعالیت های درآمدزا، به پیامدهای فرهنگی و اجتماعی آن نیز توجه کرده و به راحتی از کنار اینگونه مسائل عبور نکنند.
شهروندان نیز این نکته را باید مد نظر داشته باشند که شهرداری ها برای استقرار پل های هوایی که منتج به ایجاد مسیری امن برای عبور و مرور می شود، هزینه های گزافی را پرداخت می کنند و امیدواریم که قدر بدانیم و بخاطر سلامتی خودمان هم شده از این پل ها استفاده کنیم و دیگران را نیز تشویق به استفاده از آن کنیم.
در انتها ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که پس از ایجاد تقاطع های چراغ قرمز در معابری که ماشین ها می توانند با سرعت کمتری حرکت کنند لازم نیست عابر پیاده ارتفاع چهار، پنج متری را بالا برود تا وسایل نقلیه با سرعت بیشتری از تقاطع ها عبور کنند و باید تلاش کنیم به محل تلاقی عابر پیاده و سواره با فرهنگ سازی صحیح معنا داده و با خط کشی و چراغ راهنمایی، ایمنی عابران را تامین کنیم. در شهرهای بزرگ جهان که پر تقاطع هستند پل عابر پیاده ای در تقاطع ها وجود ندارد زیرا با فرهنگ سازی و اصلاح رفتارها مشکل خود را در سطح زمین حل کرده اند.

طبق ماده ۲۶ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی آمده در راه هایی که برای عبور عابران پیاده علائم ، تجهیزات و مسیرهای ویژه اختصاص داده شده است عابران مکلفند هنگام عبور از عرض یا طول سواره رو با توجه به علائم راهنمایی و رانندگی منصوبه در محل از نقاط خط کشی شده، گذرگاه های غیر همسطح و مسیرهای ویژه استفاده نمایند هرگاه عابران به تکلیف مذکور عمل ننمایند، در صورت تصادف با وسیله نقلیه ، راننده مشروط به این که کلیه مقررات را رعایت نموده باشد و قادر به کنترل وسیله نقلیه و جلوگیری از تصادف یا ایجاد خسارت مادی و بدنی نباشد مسئولیتی نخواهد داشت.