تهدیدی خاموش برای سلامت شهروندان دهوک شهرستان دشتی

آریا دخت جهان بخشان : آیا درست است زباله های معلق در کوه به عنوان غذای حیوانات توسط آن‌ها بلعیده شده و باعث مرگ آن‌ها یا ورود به زنجیره غذایی ما  شوند و اگر  کسی در محل رهاسازیشان آنها را بدون برنامه و مدیریت صحیح بسوزاند گازهای سمی را وارد هوای پاک آن منطقه خواهد کرد. 

برای سومین بار جهت تدریس عکاسی به روستایی در ۵۰ کیلومتری شهر خورموج بنام (دهوک) سفر کردم اما این بار با دقت بیشتری اطرافم را مورد بررسی قرار دادم گاو و گوسفندان زیادی در آنجا مشغول چریدن بودند، ناگهان چشمم به گاوی افتاد که در حال خوردن روزنامه و پلاستیک هایی بود که بی هیچ هدفی در آنجا انباشته شده بود با خودم گفتم ای داد بیداد! مگر روزنامه سرب ندارد ،مگر تجزیه ظروف پلاستیکی ۴۰۰ سال زمان نمی برد! مگر نه اینکه دام ها با خوردن این ضایعات احتمال مریضی شان بیشتر خواهد شد؟

من درون خودروی شخصی ام  همیشه یک کیسه زباله دارم که هدیه ی بسیار ارزشمنداست از دوست محیط زیستی ام جناب آقای طیاری که مرتب پر می شود و یکی از سرگرمی هایم خالی کردن زباله های آن می باشد و این کار به توصیه پدرم انجام دادم که پدرم نیز یکی از طرفداران محیط زیست می باشد..

زباله ها را از ماشین بیرون آوردم که درون سطل های زباله روستا بیندازم ،از اهالی روستا پرسیدم سطل زباله کجاست ؟ با کمال تاسف گفتند:ما در این روستا چیزی بنام سطل زباله نداریم و شما هم زباله هایتان را همینجا بگذارید.

متعجب شدم و چند ثانیه ای به فکر فرو رفتم.پرسیدم ،شما برای دفع زباله هایتان چه می کنید! مگر مامورین دهیاری به اینجا نمی آیند که زباله ها را از شما تحویل بگیرند و آنها را در یک مکان مشخص دفن نمایند؟

پاسخ برخی از اهالی این روستان به سوال من بسیار تکان دهنده بود چرا که انها گفتند: اینجا هیچ ماموری از دهیاری برای جمع کردن و بردن زباله ها نمی آید و ما ناچار هستیم هر چند وقت یکبار زباله ها را بسوزانیم و یا آنها را دور بریزیم.

مسئله مهم این است که زباله‌ها و شیرابه‌های حاصل از آن منبع بسیاری از بیماری‌های واگیردار و غیرواگیردار محسوب می‌شود و سلامت افراد را به خطر می‌اندازد.
جای سوال است که ،شبکه بهداشت شهرستان دشتی  و دهیاری دهوک در قبال سلامت اهالی این روستا برای جمع آوری زباله های خانگی آنها چه اقداماتی انجام داده اند؟ آیا درست است زباله های معلق در کوه به عنوان غذای حیوانات توسط آن‌ها بلعیده شده و باعث مرگ آن‌ها یا ورود به زنجیره غذایی ما  شوند و اگر  کسی در محل رهاسازیشان آنها را بدون برنامه و مدیریت صحیح سوزانده شوند گازهای سمی را وارد هوای آن منطقه خواهند کرد.

ممکن است مردم در پیچ و‌خم زندگی و امور روزمره انباشت زباله در (دهوک) را به صورت کوتاه مدت فراموش کنند اما این فاجعه و جنایت زیست‌محیطی و تهدیدی خاموش برای آنها خواهد بود.

امیدواریم مسئولان استان در کنار پروژه‌ها و طرح‌های عمرانی به فکر این ضایعه دردناک و البته خاموش باشند.

در پایان از رسانه‌ها  درخواست دارم تا همگام با نهادهای تبلیغی شورا و شهرداری در هفته ای که بنام محیط زیست نام گرفته در فرهنگ‌سازی و آگاهی دادن به مردم در زمینه فرهنگ‌سازی پسماندهای شهری اقدام کنند.

یادداشت : آریادخت جهانبخشان