ایستگاه آخر دوشنبه های ادبی شهرستان کنگان در سال ۹۴

به گزارش ثلاث، آخرین دوشنبه های ادبی شهرستان کنگان با حضور شاعران و داستان نویسان شهرستان در فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.

حسن مختارزاده : درجمع بها رانه های ادب در دوشنبه شعر و داستان کنگان و در محفل اساتید خوش فکر و کلام، محمود ابراهیمی و استاد عبدالهی و جناب جاگرانی و جناب خاک نژاد و همیاری فرهیختگان گرام ،ثابت و مهاجری، دل سپردیم به دلوایه های صاحبان قلم کنگان به پاس حرمت سالانه ای که درحال گذر بودیم ،به ارزوی سالی خوش از برای اینده.

ابراهیم ثاب، حافظ خوانی را اغاز نمود و سمیه فرخنده به ذوقی خوش، دوبیتی سرایی کرد.

کیمیا رضایی اثار قلمی دیگرش را خواند و به تحسینمان وادار نمود  و بسام کریمی داستان بلند دیگرش را که نشان از همراهی قلمی وعلمی اش در وادی داستان به حس ومنطق است خوانش نمود .

محمد واعظ شاعر تجربه گرا، اشعار نوش را خواند و سیده محبوبه بصری را به میدان غزلسرایی فراخواند که خوب خواند بصری دغدغه درون را.

بانو نیک شعار چند طرح کوتاه که نشان از تبحرایشان بود ارایه نمود به ذوق.و حمید اسلامیخواه نیز خوش خرامید به بحر کلام به شبانه اخر.

ادامه کلام را سولماز خوش کلام خوش خواند به اندیشه ای زیبا و بانو سلیمانی مهربان نیز نیمه داستانش را خواند به امید نیمه دیگر در سال اتی.

سیروس مهاجری میدانداری نمود به کلامی خوش دروادی ادب و سپرد سرفصل کلام به استاد محمود ابراهیمی به لطافت کلام واندیشه در سرایش ذوق، داستانکی خواندم با بوی تاره های نخل، هدیه کوچک به نازنینانی بزرگ، واساتید گرام جناب عبداالهی وخاک نژاد و جاگرانی تلطیف نمودند محفل را به کلام مهر از برای جمع.اما خدر نامردی کرده ورفیق نیمه راه گشته بود از برای احمدپور که رهایش کرده بود به شبانه اخر. و ان سوی تر، حنجره پری کنگونی نیز تصویر پری را بی صدا کشانده بود به بحث، وبسته شکلاتی به مهر، واما اسما اسلامی خواه، فاطمه مباهات، پاریابی، شادمانی و زهرا محمدی  سیده موسوی از باب کار و کلاس و کمال، مانده شبانه اخر بودند به تاسف،و کاکای سیرافی که قنیبر سماچی باشد وبه شوقمان بود که به ذوقمان ارد به کلام گوهر،شبانه اخر را یاران عزیز دیگر از جماعت رسانه و قلم درجمع بودند، جنابان مهدی احمدی، مصطفی صفایی، فخاری ونوید کاردان به ارزوی توفیقات تلاششان.

اما دوشنبه های نود و چهار را گذراندیم با همه فراز و نشیب به امید انکه سر سوزنی از دریای بیکران معرفت ادب بهره ای برده باشبم. امید دوستان درسال جدی با دلی شاد و لبی خندان پیروز و سرباند در تمامی امورات زندگی باشند.امین.

استاد حسن عبدالهی از ادبیان شهرستان کنگان نیز در این نشست گفت: از دوران مشروطیت به این طرف و حتی احیانا  در ادبیات قرون گذشته،  آثار ادبی  مانند آیینه ای تمام نما، اوضاع روزگار و تحولات اجتماعی و سیاسی دوران را در درون خود منعکس می کرده اند .

وی خاطرنشان کرد: هر گاه اجتماع دچار پریشانی و فلاکت می گشته،  رنگ و بوی آثار ادبی کدر و تیره و تار می شود و ناراحتی و یاس  در سراسر ادب و فرهنگ زمان نمایان می گردد . 

عبدالهی اظهار داشت: اگر به آثار سالهای آغازین قرن هجری جاری نگاهی بیندازیم ،  می بینیم که پریشانی های ناشی از تبعات جنگ جهانی و نابسامانی های دوران واپسین قاجاریه و همچنین استبداد رو به تزاید رضا شاه ،  شادی و امید و خوشباشی را نه تنها از متن جامعه بلکه از آثار هنری و ادبی نیز زدوده است .

وی ادامه داد: با بررسی اشعار این دوره ی ملک الشعرای بهار و میرزاده عشقی و عارف قزوینی و نیما یوشیج و دیگر شاعران این زمانه،  رنگ کدر یاس و بدبینی را در آثار آنان  به عیان می بینیم .

عبدالهی گفت: پس از شهریور ۱۳۲۰ و تبعید رضا شاه،  به خاطر کم تجربگی شاه جدید و عدم تسلط کامل او بر اوضاع سیاسی و اجتماع ،  نوعی انفتاح سیاسی – اجتماعی بوجود آمد و در آثار  شاعران و نویسندگان،   این دوره نوعی امید به آینده و خوشباشی و شادی نمایان شد  . 

وی اضافه کرد: این امر تا کودتای سال  ۱۳۳۲ ادامه یافت و بلافاصله پس از کودتا دوباره اوضاع اجتماعی و سیاسی و آزادی های مدنی رو به قهقرا نهاد . بویژه در دهه های سی و چهل، سر خوردگی های سیاسی و نامیدی و یاس حاکم بر جامعه ،  سایه ی سیاه خود را بر آثار ادبی نیز افکنده است .  شعر زمستان اخوان ثالث ،  آثار فروغ فرخزاد و تعدادی دیگر از شاعران و نویسندگان ،  نمونه های بارز اشعار و آثار نا امید  این دوره اند . 

عبدالهی عنوان کرد: این وضع تا اواخر دهه ی  پنجاه شمسی ادامه یافت ولی  با ظهور انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ دوباره  نشاط و پویایی و امید به آینده در آثار ادبی دوران آشکار شد . 

وی گفت: اما آنچه که در جلسه ی امشب نظر مرا جلب کرد،  این بود که متوجه شدم ،  جهت و موضوع آثار نظم و نثر ارائه شده  در جلسه  بیشتر رنگ و بوی یاس و حرمان و نارضایتی دارد.  

عبدالهی ابراز داشت: به یقین این رنگ و بوی کدر و تیره و تاری را که امشب در اشعار شما شاهد بودیم، تحت تاثیر مستقیم  تحولات اجتماعی و سیاسی ۱۰ سال گذشته  به وجود آمده است . 

وی گفت: این رنگ و طعم یأس و ناامیدی در آثار ادبا که تجلی شعور و درک و احساس عمومی اجتماع محسوب می گردد ،  باید هشداری برای مسئولین  و  دلسوزان نظام باشد تا ان شاء الله در آینده بتوانند با ایجاد فضای باز و شرایط بهتر اقتصادی دوباره لبخند و امید را در آثار شما متجلی کنند .