بروز شده در : چهارشنبه 8 فروردین 1403 ساعت 11:34 قبل از ظهر

آخرین اخبار

کد خبر: 31189
تعداد نظرات:۳ دیدگاه
تاریخ انتشار:سه شنبه 19 مرداد 95 8:47 ب.ظ

رشد قارچ‌گونه مدارس غیردولتی ؛

فرزندم را در مدرسه دولتی ثبت نام کنم یا غیرانتفاعی؟

ثلاث – عبدالمجید اورا :یکی از سوال های رایج در میان خانواده ها این است که فرزندم را در مدرسه دولتی ثبت نام کنم یا غیرانتفاعی؟ آیا والدین فقیر به فکر مدارس دولتی اند؟ آیا مدرسه های دولتی آینده فرزندان مان را تباه می کنند و بالاخره اینکه مدرسه دولتی بهتر است یا غیرانتفاعی؟

ثلاث – عبدالمجید اورا : در ایران با عنایت به اصل ۴۴ قانون اساسی و ضرورت توسعه بخش خصوصی در کشور و درپی قانون تاسیس مدارس غیر دولتی، عملا امکان ورود بخش خصوصی به عرصه اجرایی فعالیتهای تعلیم و تربیت فراهم گردید. طی ۲۰ سال گذشته وزرای مختلف آموزش و پرورش با دیدگاه های کاملا متفاوت، در زمینه سرمایه گذاری بخش خصوصی در آموزش وپرورش سیاستگزاری کرده اند.
یکی از مشغله های مهم ذهنی عموم  والدین ثبت نام فرزندانشان در مدرسه و نحوه انتخاب مدرسه است؛ تامین آینده ای سرشار از امید و روشن وظیفه تمام والدین است که در شاخص های اقتصادی خانواده هم دارای اهمیت است.
در این راستا یکی از سوال های رایج در میان خانواده ها این است که فرزندم را در مدرسه دولتی ثبت نام کنم یا غیرانتفاعی؟ آیا والدین فقیر به فکر مدارس دولتی اند؟ آیا مدرسه های دولتی آینده فرزندان مان را تباه می کنند و بالاخره اینکه مدرسه دولتی بهتر است یا غیرانتفاعی؟
در روزگاری که انفجار دانش و اطلاعات، دنیا را با فرصت ها و تهدیدهای متعددی مواجه کرده است، نقش آموزش و پرورش فعال، کارآمد و اثر بخش نه تنها به عنوان یک ضرورت اجتماعی که برای بقاء در عرصه پر تلاطم زندگی بسیار حائز اهمیت است.
کارشناسان مسایل آموزشی می گویند: آموزش و پرورش سازنده و بالنده در تربیت و آموزش نیروی انسانی کارآمد و با صلاحیت برخوردار از دانش و اطلاعات نوین برای ارایه خدمات مطلوب به جامعه نقش حیاتی دارد.
ازمنظر این دیدگاه، استفاده از ظرفیت ها و توانمندی های مادی و معنوی مردمی برای داشتن آموزش و پرورش سرزنده و با نشاط امری اجتناب ناپذیر است؛ در همین راستا مدارس غیر انتفاعی با هدف ایجاد رقابت سالم بین مدارس و به منظور ارتقای سطح کمی و کیفی آموزشی و پرورشی در نظام آموزش و پرورش کشور شکل گرفته است.
طبق تعریف، مدارس غیر انتفاعی مدارسی است که از طریق مشارکت مردم، مطابق اهداف و دستور العمل های عمومی وزارت آموزش و پرورش تحت نظارت آن وزارتخانه تاسیس و اداره می شود و به همین جهت این مدارس باید برقراری نظم منطقی و منعطف و با عنایت به شرایط علمی و آموزشی، زمانی و مکانی ، منافعی پایدار و الگوهای برتر آموزشی و تربیتی را ارایه نمایند.
بنابراین، توسعه مدارس غیرانتفاعی در کشور به عنوان جایگزینی برای رفع نیازهای آموزشی جامعه در کنار مدارس دولتی، به طور ذاتی خوب و پسندیده است، اما تامل در اظهارنظر والدین دانش آموزان شاغل در این مدارس، پرسش های زیادی را درباره کارآمدی و موفقیت این گونه مکانهای خاص از مکان آموزشی به ذهن متبادر می کند.

در این مدارس در هزینه ها و امکانات خود گردان هستند اما بر عملکرد و فعالیت آنها آموزش و پرورش همانند مدارس دولتی نظارت دارد .
  با بیان اینکه چون مدارس غیرانتفاعی بدنبال برند شدن و کسب نتایج برتر هستند، به همین دلیل در پی استخدام معلمان باتجربه و حاذق می باشند، بایدخاطر نشان کرد: با این همه آموزش و پرورش نیز بر بکارگیری معلمان مدارس غیرانتفاعی نظارت دقیق دارد و معلمان تازه کار نیز برای فعالیت در این گونه مدارس حداقل باید ۸۸ تا ۱۱۸ ساعت آموزش ضمن خدمت را گذرانده و تائیدیه های علمی و اخلاقی را از مراجع ذی صلاح اخذ کرده باشند.

تفاوت مدرسه غیرانتفاعی با دولتی  : مدرسه غیرانتفاعی از نظر امکانات آموزشی و رفاهی هیچ فرقی با مدرسه دولتی ندارد، ضمن اینکه فضای ورزشی در مدارس غیردولتی کمتر است.
امکانات و مزایایی که مدارس غیرانتفاعی برای دانش آموزان در نظر می گیرد دلیل انتخاب این مدرسه برای تحصیل فرزندان نزدیکی به منزل ، وجود کلاس های جانبی و ساعات درسی متناسب با کار والدین از دیگر دلایل ثبت نام در مدرسه غیر انتفاعی است.
وضعیت و کیفیت آموزشی و سهل و سخت گیری در این مدارس این موضوع بستگی به درایت و مدیریت مدیر مدرسه غیرانتفاعی دارد و مدرسه به مدرسه فرق می کند.
نحوه رفتار و عملکرد آموزشی کارکنان و معلمان مدرسه غیرانتفاعی محل تحصیل فرزندش   سخت گیری مدیر ، معلم دبیرکودکان را منضبط بار می آورد و آنان را به درس خوانی سوق می دهد.
 آموزش و پرورش مزایای چندانی برا ی معلمانی که در مدارس دولتی تدریس می کنند در نظر نمی گیرد، به همین دلیل رغبت معلمان به خصوص معلمانی که رتبه علمی وتوانمندی آنها بالاست برای تدریس در مدارس غیر انتفاعی بیشتر است.
در بررسی برخی برتری های مدارس غیرانتفاعی نسبت به مدارس دولتی می توان افزود: مدارس غیرانتفاعی امکانات آموزشی و آزمایشگاهی بهتری دارند و معلمان ودبیران آنها به دلیل آنکه به صورت گزینشی و با دقت بیشتر از سوی هیات موسس مدرسه انتخاب می شوند، از نظر علمی نسبت به معلمان دولتی برتری دارند.
تعدادی ازکارشناسان علوم تربیتی  نیز در ارتباط با این مدارس اظهار می کنند: شکل گیری مدارس غیرانتفاعی با روح قانون منافاتی ندارد٬ این مدارس برای کمک به افزایش کیفیت آموزش شکل گرفته و هدف تشکیل آنها تنها دریافت پول نباید باشد.
  متاسفانه به مرور زمان برخی مدارس غیرانتفاعی به علت نبود نظارت کافی از مسیر اصلی خود خارج شده و جنبه سودآوری اش بر اهداف آموزشی آن غلبه کرده است.
عملکرد مدارس غیرانتفاعی باید آسیب شناسی شود٬  متاسفانه در واگذاری مجوز به موسسان این گونه مدارس در بیشتر مواقع سود آوری لحاظ می شود و به کسانی مجوز داده می شود که در اصل  تفکرآموزش و پرورشی ندارند بلکه از امتیاز ات فصلی  استفاده می کنند.
در رشد قارچ گونه این مدارس نیز می توان گفت: ازدیاد مدارس غیر انتفاعی به جای اینکه رقابت آموزشی را بالا ببرد، کیفیت را پایین می آورد، ضمن اینکه اغلب این گونه مدارس حائز شرایط مدرسه از منظر اختصاص فضای فیزیکی برای آموزش، تدارک فضای کارگاهی و تفریح نیستند  ودر اغلب موارد از فضای  فیزیکی دولتی استفاده کرده یا خانه های مسکونی را برای این منظور تغییر کاربری داده اند.
در نهایت می توان گفت که توسعه مدارس غیرانتفاعی با وجود اهداف متعالی تعیین شده برای آن در قوانین جاری کشور و نیز وزارت آموزش و پرورش تا رسیدن به وضعیت رضایت بخش فاصله زیادی دارد و موفقیت در این مسیر نیازمند تغییر نگرش مبنی بر محوریت درآمدزایی در توسعه این گونه مدارس به جای افزایش کیفیت آموزش است.
رویکرد اجرایی آموزش و تربیت، امری جدای از ضرورتها واهداف  جوامع نیست. به همین خاطر در اکثر کشورهای توسعه یافته و حتی در حال توسعه در امر آموزش و پرورش، از توان بخشهای خصوصی در جامعه استفاده میشود.

تفاوت نگاه و دیدگاه های مختلف وزرا که بعضا با فاصله های بسیار زیاد، در خصوص توسعه این بخش و یا عدم توسعه آن لطمات زیادی به پیکره این مدارس وارد اورده است. این سرعت و شدت در رویکردهای متفاوت ، چالشهای خاص خود را در پی داشته است و تفکر دولتی محض یا موج غیرانتفاعی کردن  مدارس  به یکباره مسیر را  تعلیم وتربیت را تحت تاثیر خود قرار داده است. به طوری که برآورد هزینه معنوی ومادی  تحمیلی  وآسیب شناسی آن برجامعه عملاً از دستور کار خارج شده است
برخی مشکلات در این رهگذر بشرح زیر مطرح شده اند:
۱- کاهش نیروهای مامور به مدارس خصوصی که درسیاستهای حمایتی وزرا قبلی وجود داشت، به نحوی که در حال حاضر به حداکثر یک مدیر و یا یک معاون محدود شده است.
۲- دستورالعملهای توسعه ای بدون رعایت اصول توسعه و برنامه ریزی لازم باعث ایجاد رقابتهای کاذب و وجود صندلیهای خالی در مدارس گردیده است. جالب است بدانید تنها در تابستان گذشته نزدیک به ۶۰ مدرسه غیر دولتی در تهران تعطیل شده اند.
۳- توسعه مدارس هیئت امنایی و امکان استفاده قانونی مدارس دولتی از دریافت وجوه قابل توجه از والدین.
۴- توسعه مدارس نمونه دولتی در کلیه مناطق آموزش وپرورش بدون در نظر گرفتن اصل اولیه ایجاد این مدارس که به منظور حمایت دولت از قشر محروم جامعه ودر مناطق محروم طراحی گردیده بود.
۵- توسعه غیر کارشناسی مدارس تیز هوشان در مناطق مختلف کشور و جذب کاذب دانش آموزان در قالب تیز هوش (درصد نتایج ورود دانش آموزان این مدارس به دانشگاهها در سال تحصیلی جاری و مقایسه با گذشته، روشنگر موارد قابل توجهی است)
۶- عدم مسئولیت پذیری نسبت به درآمدها (شهریه) و هزینه های واحد آموزشی در تدوین بخشنامه ها و دستورالعملها
۷- عدم حمایتهای مالی مناسب در ایجاد تسهیلات مکفی برای خرید و ساخت مدرسه خصوصی به طوری که در چند سال گذشته شاید در شهر بزرگی مانند تهران تسهیلات خرید ارائه شده جهت خرید ملک به اندازه انگشتان یک دست هم عملیاتی نگردیده است.
۸- عملیاتی ننمودن قوانین وضع شده توسط مجلس شورای اسلامی به ویژه صندوق حمایت از مدارس غیر دولتی.
۹- عدم هماهنگی لازم با دستگاههای مالیاتی، بیمه و ادارات کار در جهت تعاریف دقیق و روشن و ایجاد حمایتهای لازم در این موارد.
 در برنامه های میان مدت پنج ساله توسعه کشور و همچنین بودجه سالانه نیز که در راستای اهداف چشم انداز بیست ساله تدوین و تنظیم شده است. این هدف کاملاً مورد توجه قرار گرفته و به منظور ایجاد تحرک بیشتر و بالا رفتن نرخ رشد اقتصادی مقرر شده که قسمت بیشتری از امور از بخش دولتی منتزع و به بخش خصوصی منتقل شود. جهت تسهیل و تسریع در جهت رسیدن به اهداف برنامه پیشنهاداتی بدین شرح ارائه می شود:
تغییر عنوان مدارس
●از «غیرانتفاعی» به «خصوصی»
براساس یک اصل فطری و طبیعی، محرک اصلی بخش خصوصی، وجود انگیزه سودجویی یعنی انتفاع است، بدین معنی که هر انسان باید مطمئن باشد که در حرکتهای روزمره خود متناسب با میزان تلاش خود، سود معقول نصیبش خواهد شد. در حالی که در زمینه بهداشت و درمان که با جان مردم و حیات انسانها سر و کار دارند، بسیاری از بیمارستانها تحت عنوان «خصوصی» فعالیت می کنند، چگونه می توان انتظار داشت که مدارس مورد بحث، بدون انگیزه سودجویی تحت عنوان غیرانتفاعی به صورت فعال و مطلوب به کار خود ادامه دهند و افراد ذی صلاح جدید هم برای به عهده گرفتن مسئولیت آمادگی پاسخگویانه خود را حفظ نمایند.
●نطارت بر افزایش شهریه دانش آموزان
افزایش شهریه دانش آموزان از سالی به سال دیگر، دقیقاً براساس نرخ تورم اعلام شده از طرف بانک مرکزی صورت می گیرد، نه براساس سلیقه های مناطق و تعیین معیار میزان آن براساس عملکرد آموزشی مدارس صورت می پذیرد و نه براساس صرفاً لوکس بودن ساختمان مدارس، که دراین راستا نظارت دقیقی را می طلبد
● نیروهای شاغل در مدارس
یک نیرو در مدارس دولتی نهایتاً پس از سال ها خدمت به استخدام آموزش و پرورش در می آید، یک آموزشیار نهضت در صورت ۶۰ ماه خدمت در نهضت سوادآموزی زمینه برای استخدام وی در آموزش و پرورش مهیا می شود. در حالی که نیروهایی که در مدارس غیرانتفاعی کار می کنند، اگر به عللی مؤسس از پذیرش جدید آنان معذور باشد، این تجربه که اندوخته و عمری که سپری شده به کجا خواهد انجامید.وضعیت بکار گیری این دسته از نیروها نیازمند ساماندهی، آموزش،ارزیابی مستمر وامید نسبت به آینده شغلی می باشد
●ایجاد واحد حقوقی وعلمی
یک واحد حقوقی ایجاد شود تا به مسائل حقوقی وعلمی از دست رفته مدارس غیرانتفاعی رسیدگی کند یا یک واحد صنفی منسجم شکل گیرد که این مدارس مشکلات حقوقی وعلمی خود را به آنجا ارجاع دهند.

وبلاگ نجوای کنگان – عبدالمجید اورا 

نظرات

  1. ادبیات says:

    کاربرد ترکیب” انفجاردانش و اطلاعات” ناصحیح می باشد،منظور نویسنده محترم گسترش و شیوع است حال انکه انفجار گسترش مخرب است

  2. خوشوقت says:

    عیب مدارس واموزشگاه های دولتی به ویزه درکنگان شلوغی بیش از حد کلاسها میباشد

  3. حاجی says:

    منظور از نگارش این مطلب چه بود؟من که هیچ نفهمیدم.

ارسال نظر

این خبر برای شما تهیه شده است لطفا نظرتان را بیان کنید.

یادداشت سایت

متن