بروز شده در : چهارشنبه 8 فروردین 1403 ساعت 11:34 قبل از ظهر

آخرین اخبار

کد خبر: 36264
تعداد نظرات:یک نظر
تاریخ انتشار:یکشنبه 30 آبان 95 1:10 ب.ظ

تلنگری از سوی موسسه ثلاث؛

وقتی آب از نفت هم گرانتر می شود/ « نهنگ تنبلی » که آب‌های کشور را می بلعد

اختصاصی ثلاث – حسن عبدالهی : نهنگ تنبل و بی فایده ای که دارد آبهای کشور را می بلعد، کشاورزی بی ضابطه و بی حساب و کتاب کشور ماست و با این حساب آشکار است که برای نجات منابع آب، اولویت را باید به مهار این نهنگ سیری ناپذیر داد .

این مطالب، متن سخنرانی حسن عبداللهی است که در حضور نمایندگان سمن های فعال و موسسات خیریه شهرستان کنگان و همچنین معاونت فرمانداری و روسای ادارات این شهرستان ایراد شده است . حسن عبداللهی به عنوان نماینده ی سمن فرهنگی اجتماعی ثلاث این سخنان را ایراد کرده است :

می خواهم توجه شما را به یک مسئله ی حیاتی و مهم جلب کنم که اهمیت آن نه تنها از فرهنگ و تاریخ و ادب کمتر نیست بلکه چه بسا اهمیتی بیشتر از این مقوله ها داشته باشد.
منابع آب 
گوهری که به تصریح کلام خدا، بن مایه و سر منشاء حیات و زندگانی ماست و طبیعتاً نبود آن نیز مایه ی نابودی زندگی و حیات ما خواهد شد.
آیا تا کنون با خود فکر کرده ایم که داریم چه بر سر این مایه ی حیات می آوریم ؟ آیا می دانیم که دانسته یا نادانسته داریم تیشه به ریشه ی خود و کشور و تمدن و همه ی آرمانها و آرزوهای خود و نسل آینده می زنیم؟
برای اینکه به عمق فاجعه و شدت خطری که از این ناحیه ما را تهدید می کند، بهتر پی ببریم، لطف کنید و به این آمار در مورد وضعیت منابع آب استان بوشهر توجه بفرمایید:
در ۶ ماهه ی اول امسال دشت باغان ۲۶۷ سانتی متر افت سطح آب داشته است . افت سطح آب در دشت دهرود و تنگ ارم ۲۰۵ سانتیمتر بوده است . فقط در شهریور امسال آب این دشتها روزانه بیش از ۳ سانتیمتر افت داشته است . در دشت دهرود به قول یکی از دوستان کفگیر به ته دیگ خورده و بیش از ۷۵ حلقه چاه خشکیده است . وضع در دیگر دشت های استان بویژه دشت های ریز و کنگان بر همین منوال و شاید از این هم بدتر است . اگر مدیران ادارات مرتبط با آب بویژه مدیر محترم اداره منابع آب شهرستان های کنگان و عسلویه بهتر از بنده می توانند وضعیت نگران کننده ی منابع آب دشت کنگان را برای شما توضیح دهند .
همگان استحضار دارند که پایین رفتن سطح آب آن هم با این سرعت و با این میزان بی سابقه، فقط به نشست زمین و ویرانی های ظاهری نمی انجامد بلکه تغییرات اقلیمی فاجعه باری را در پی خواهد داشت. در زنجیره ی اکوسیستم و طبیعت، همه چیز به همه چیز وابسته است . یکی از اولین نمود های تغییرات اقلیمی، کاهش یا تاخیر بارندگی می باشد. کاهش بارندگی، کشت دیم را به شدت محدود خواهد کرد و محدودیت کشت دیم، کشاورزان را به وابستگی هر چه بیشتر به آبهای ذخیره ی زیر زمینی سوق خواهد داد و روند خشکیدن این سفره تسریع خواهد یافت . آبهای سطحی و روان آبهای فصلی ناشی از بارش های گاه به گاه، به شدت کم خواهد شد و تغذیه ی سفره ی آبهای زیر زمینی متوقف می گردد. به دلیل کاهش نفوذ پذیری خاک،سیل ها راه خواهد افتاد و خانمانها بر خواهد افکند. با کمبود آب، گونه های جانوری و گیاهی کشور رو به انقراض خواهد رفت و آب از نفت هم گرانتر خواهد شد و بسیاری از مردم به علت هزینه های گزاف تامین آب، مجبور به مهاجرت و گریز از منطقه و کشور خواهند شد .
حال باید پرسید که چاره چیست؟ این وسط مسئول کیست و چه باید کرد؟
جناب آقای فرماندار!
جناب عالی به عنوان نماینده ی عالی دولت در این شهرستان ییش از همه و پیش از همه مسئولید. درست است که امروز یا بحران آب مواجهیم، اما می توان این بحران را مدیریت کرد و آسیب ها را به حد اقل رساند. همکاران شما در شرکت آب منطقه ای استان و همچنین دیگر ادارات مرتبط با آب، تحقیقات و إحصائیات دقیقی انجام داده اند و برای اینکه متوجه شویم که از کجا باید شروع کرد، می توان از این تحقیقات و احصائیات بهره ی فراوان گرفت .
أخیراً وزیر محترم نیرو اعلام کردند که ۹۲% آب کشور به مصرف کشاورزی، حدود ۵% به مصارف خانگی و ۳% به مصرف صنعتی می رسد. بنایر این باید گفت که نهنگ تنبل و بی فایده ای که دارد آبهای کشور را می بلعد، کشاورزی بی ضابطه و بی حساب و کتاب کشور ماست . با این حساب آشکار است که برای نجات منابع آب، اولویت را باید به مهار این نهنگ سیری ناپذیر داد .
من در اینجا نمی حواهم کشاورز را متهم کنم . کشاوزز نیز یک قریانی در زنجیره ی قربانیان مدیریت ناکارآمد آب است .
این، وظیفه حضرتعالی و همکاران مرتبط با امور آب و کشاورزی شماست که این بحران و نیاز و مشکل را مدیریت نمایید و راهی فرا روی کشاورز و مصرف کنندگان آب قرار دهید .
بنده به عنوان یک فعال اجتماعی و عضوی از یک سازمان مردم نهاد که مسائل امور آب را نیز جزو دغدغه ها و اهتمامات خود قرار داده، راهکارهایی به نظرم رسیده که بسیار مختصر و چکیده در اینجا به عرض شما و حضار محترم می رسانم:
۱_ با توجه به اینکه عمده مصرف آب در حوزه کشاورزی است، عمده ی اهتمام خود را در این حوزه قرار دهیم. البته از حوزه های مصرف خانگی و صنعتی نیز نباید بکلی غفلت نمود.
۲_ در حوزه کشاورزی نباید فقط به سیاست های بازدارنده اکتفا کرد بلکه راهکارهای جایگزین و ترویجی را باید در صدر اقدامات حمایت از ” آب ” قرار داد.
۳ – پس از آموزش و ترویج روش های نوین آبیاری اعم از قطره ای، تحت فشار، نقطه ای و کشاورزی گلخانه ای و امثال آنها و تامین ابزار و ادوات مورد لزوم برای کشاورز باید کشاورزی و ابیاری غرق آبی و سنتی را به کلی ممنوع کرد.
۴_ ارائه برنامه کشت محصولات متناسب با آب و هوای منطقه و کم مصرف به کشاورز و الزام کشاورزان به کشت محصولات مندرج در برنامه و نیز ایجاد تسهیلات لازم جهت فروش محصولات.
۵ – آب هم مانند معادن نفت و گاز و جنگل یک ثروت ملی بشمار می رود و همانطور که نفت و گاز رایگان در اختیار کسی قرار داده نمی شود، برای آب نیز تعرفه ی متناسب با عرضه و تقاضا در نظر گرفته شود.
۶- با مذاکره و عقد قرارداد با کشورهای آفریقایی و آسیایی دارای منابع آب و خاک و نیروی انسانی ارزان، محصولات نیازمند به آب فراوان و مورد نیاز کشور را در آن کشور ها کاشت و تامین نمود.
البته برای انجام این سیاست باید شعار فریبنده ” خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی” را به کناری نهاد.
هم اکنون کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس همین سیاست را در پیش گرفته اند و هر ساله نه تنها برنج مصرفی جامعه خود را تامین می کنند بلکه از محل فروش محصول برنجی که در هند و پاکستان کاشته می شود، ثروت قابل توجهی عایدشان می گردد.
۷-قوانین فعلی حمایت از منابع آب به صورت صد در صد و بی هیچ اغماضی به فعلیت درآیند و در صدر و اولویت همه ی اقدامات، جلوگیری از دزدی مهمترین و حیاتی ترین ثروت ملی ما یعنی آب قرار داده شود .
برای این کار باید کلیه چاههای کشاورزی غیر مجاز اعم از چاههای قاچاقی قبل و بعد از سال ۸۵ پلمپ شوند و مصرف آب ضابطه مند و تحت نظارت مستمر و قاطع اداره ی منابع آب شهرستان درآید.
۸ – متولیان امور آب به ویژه شرکت منطقه ای آب استان، و زیر مجموعه های آن در شهرستانها، در انجام امور محوله و اعمال قوانین موجود، نیاز به حمایت همه جانبه ی همه ی دولتمردان و نیز قوه محترم قضائیه و نیرو های انتظامی دارند.نباید این عزیزان را در مواجهه با سوءاستفاده های سودجویان عرصه آب تنها گذاشت.
۹ – تقلیل سطح زیر کشت و نیروی کار کشاورزی به هیچ وجه به معنای تقلیل تولید محصولات کشاورزی نیست بلکه با استفاده از فناوری مدرن و کاشت محصولات سازگار با محیط و با نیاز کمتر به آب، می توان با نیروی انسانی و سطح زیر کشت کمتر و هدر رفت آب کمتر، تولید بیشتر نیز داشت.
۱۰_با تولید برنامه های ارشادی در صدا و سیما و دیگر رسانه های ارتباط جمعی و تریبون ها و منابر و آگاه کردن مردم از وضعیت بحرانی آب، می توان همه ی مردم را حتی کسانی که امروز از سر ناچاری و به منظور امرار معاش خانواده مبادرت به حفر چاه های غیر مجاز و بهره برداری غیر قانونی از این ثروت ملی کرده اند، نیز با ما و شما همراه خواهند شد .
سعدی رحمه الله علیه می فرماید :
یکی بر سر شاخ بن می برید
خداوند بستان نظر کرد و دید
بگفتا که این مرد بد می کند
نه بر من که بر جان خود می کند
فرماندار محترم، روسای محترم ادارات، اعضای محترم سمن های فعال شهرستان کنگان!
مصرف بی رویه و خارج از نظم و ضابطه ی آب های ملی زیر زمینی دقیقا مصداق بر شاخه نشستن و بریدن بن شاخه است.

حسن عبداللهی – بنک – آبان ۱۳۹۵

نظرات

  1. کنگونی says:

    بسیار زیبا وقابل تامل است

ارسال نظر

این خبر برای شما تهیه شده است لطفا نظرتان را بیان کنید.

یادداشت سایت

متن