یاد نامه ای به میراث فرهنگی/

قلعه نصوری یک میراث است

یاد نامه ای به میراث فرهنگی استان : قلعه نصوری یک میراث است.

ثلاث – حسن مختارزاده: در محفل و مجلس یاران ادیب ، در کهن اسطوره خلیج فارس یعنی شهر باستانی سیراف در قلعه بر جای مانده از عبور کهن تاریخ ، قلعه نصوری ، به همت مسئولین محلی سیراف و هنرمندان ، ساعاتی گرد هم آمده تا یاد نامه ای بخوانیم از غزلسرای خوش نام و نگار ایران خواجه حافظ شیرازی ، حوالی بزرگ زاد روز آن بزرگ مرد “

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ / بقرآنی که اندر سینه داری

خواجه رند شیراز ، بهانه ای گشت از باب دیداری دوباره با این میراث بر جای مانده از پیشینیان ، به قلعه و رود ، که می داری همان نقش و نگار گلین به هم ریخته و آرام به تحلیل رفته ، تاریخ ماندگاری قلعه می باشد که گویی کسی را با وی دیگر کاری نباشد و همچنان باید بود و نبود ابدی دیوار فرو ریخته ورودی قلعه آرام زمزمه می دارد از قول خواجه شیراز:

مردم ز انتظار و درین پرده راه نیست/ یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد.

گذر که میداری و به فضا و صحن دگر که می رسی ، سپیدی یکدست در و دیوار اندکی آزار می دهد مرا و نگفته هایم را همره دیگری بر زبان جاری می سازد که ای کاش قلعه همان قلعه کاه گلی بود با همان نقش و نگار و آزار می دهد دیگران را.

چشمان یاران هیبت قلعه را در می یابد و هیبت معماری دیرین را که چگونه بدین ابهت ، ساز و کار جهانی بر پا ی می دارند معماری کهن را به رخ معماری مدرن می کشانند . اما آنچه که باز زخمه های روح می گشت و نغمه های غم ، ترمیم معماری فرو ریخته کهن با حفظ اصالت دیرین بود که متاسفانه چنگی بدل نزد و بدور مان می ساخت از آن هیبت اسطوره ای .

از هر طرف که رفتم جز حیرتم نیفزود / زنهار از این بیابان و ین راه بی نهایت

و سوالی مانده بر چهره ها و بر سینه ها که گرد آمده تا یاد نامه ای بخوانیم از خواجه شیراز اما دلمان اندکی به سوگ نشست در حسرت غبار فراموشی بر قلعه و این به معنای فراموشی دست اندر کاران میراث فرهنگی استان نبوده و نمی باشد که آنان نیز تحمل رنج و مشقت نموده و این چنین پایدارش نموده تا تاریخ دیگری را پشت سر نهد ولی ای کاش دغدغه یاران در این اندیشه گران سنگ دو چندان می نمود . هم اینک با نگاهی گذرا و با شتاب به چنین آثار تاریخی در یزد ، کرمان ، تبریز ، اصفهان ، شیراز ، همدان و در می یابیم که چه زیبا با حفظ معماری گذشته به اصالت ماندگارش کمک و همه روزه موجب دیدار یاران میراث دارش نموده اند اما در این دیار ضمن تخصیص اعتبارات سالانه کمیته برنامه ریزی شهرستان و دغدغه مسئولین شهرستان در امر حفظ این میراث کهن و تاریخی متاسفانه هر بیننده گردشگری متوجه موارد ذیل خواهد شد :

• استفاده از چوبهای چهارتراش یا مربع به جای چوبهای سنتی خود بنا (چندل ) و استفاده تخته به جای بوریا در سقف آن هم تکه تکه ، استفاده کاشی بر پله های بنا ، نصب موزاییک های بی حال و بی رمق در اطراف بنا و کف ، باد کردگی مصالح تزینی بر دیوار ها ، درب سرویس بهداشتی ، عدم استحکام بخشی شاه نشین با توجه به چهار طبقه بودن بنا ، مرمت هیجده تابلو شاهنامه ، عدم نصب تابلو های بزرگ راهنما در مسیر های جم به سیراف و کنگان به سیراف در خصوص جذب علاقمندان از جمله موارد درد ناکی بود که در کنار آن فعالیت ارزشمند و شایسته جهت ترمیم به چشم می خورد . هیچ گونه ترمیمی در بنا ی تاریخی نباید معماری گذشته را خدشه دار نماید و این اصل اساسی مهم میراث فرهنگی در حفظ و مراقبت از بناهای ثبت شده می باشد. اما ضمن تقدیر مجدد از همه دست اندر کاران پایداری و حفظ میراث فرهنگی در سیراف و استان تقاضا مندیم که این مجموعه عظیم فرهنگی با حمایت مسئولین امر از حالت سکون و سکوت بدرآمده و رخ به جهانیان بنماید.

در دیگر استانها با چهار تکه سنگ و استخوان کاهی را کوه نموده اند و ما کوه را به کاهی فروخته ایم وباز زمزمه دارم از غزلخوان شیراز:

ای که بر ما از خط مشکین نقاب انداختی / لطف کردی سایه ای بر آفتاب انداختی

تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عاریت  /حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی

//