قرار بود که مرهم به زخمشان برسد/

حاشیه نگاری بر جلسات بررسی مشکلات حادثه آتش سوزی اسکله بندر دیر

 ثلاث – سید مرتضی کراماتی: هنوز نقل محافل و مجالس لنج هایی هستند که سوختند و مالکینی که در حسرت از دست دادن سرمایه های خود چشم انتظار فریادخواهی که بتواند در مقام یاری برخیزد.

هنوز حرف روز این روزهای شهرستان دیر و حتی استان و تا حدودی کشور و اندکی رسانه های آن دورها تفسیر حادثه اسکله ی بندر دیر است اما هیچکدام از اینها نتوانسته اندوه صیادان و صفاران را کاهش دهد و چه بسا برخی نشستها و اظهار نظرها، بیشتر آنان را نا امید و مایوس میگرداند .

در روز حادثه هم مردم و هم برخی مسولین محلی آنچه در توان داشتند برای مهار آتش لنجها انجام دادند هرچند سودی نبخشید اما تا حدودی حضورشان در آن معرکه و ابراز همدردی با مالباختگان برای لحظاتی آرام‌بخش بود اما بعد از حادثه حال و هوای خانه هاشان غم و اندوه بود و بواسطه آشنایی سببی یا نسبی و ارتباط مردم با هم ، تلخی این حادثه برای همه ی بندری ها و اهالی شهرستان قابل لمس بود .

از آن حادثه یک هفته ای میگذرد و شاهد ماجرا غیر از مردم و تعدادی مسول دلسوز و مردمی که پریشان حال تمام تلاششان را انجام میدادند ، اهالی رسانه خبرنگاران و عکاسی بودند که بخوبی توانستند ادای دین کنند به جامعه خود همانانی که در نگاه اول از دید برخی شاهدان ماجرا ، شاید مورد بی حرمتی هم قرار گرفتند که شما چقد دلخوش و بیکارید که عکس میگیرید و خبر تنظیم میکنید اما اگر نبود آن شکار لحظه ها و آن مرارتهای تنظیم و انعکاس خبر ، شاید امروز برای سندیت عمق حادثه ، مسولین امر دنبال شاهدی برای اثبات آتش سوزی بودند .

پس تا اینجای کار جامعه ی رسانه ای و اصحاب قلم و خبرنگاران رسالت خود را بخوبی انجام داده اند که بی شک اجرشان نزد خدای رمضان محفوظ است و البته نباید از حق دور شد که برخی نهادها و مراکز امدادی همانند آتش نشانی های استان و شهرستان هلال احمر شهرداری ها نیروهای نظامی و انتظامی هم بخوبی ایفای نقش کرده اند که باید قدردانشان بود .

اما تمام این رویدادها که ذکرشان رفت یک طرف ، جلسات و نشست هایی که با موضوع پیگیری این حادثه تشکیل گردیده و خروجی آن یک طرف. اینکه نمیشود کاری کرد اینکه دولت نمیتواند کمکی انجام دهد اینکه خلا قانونی وجود دارد اینکه شناورها اگر بیمه بودند اینکه سهل انگاری در تاسیسات اسکله ی بندری صورت گرفته هیچکدام جواب قانع کننده ای نیست چرا که معتقدم در کشور ما هیچ کاری نشد ندارد و مطمن باشیم که تبصره ها و ماده های مختلفی در قانون وجود دارد که میتواند بزرگترین مشکلات جامعه ی ما را بر طرف سازد و اگر افراد یا نهادهایی که بر اساس شنیده ها ،فقط در بخش دریانوردی و صید و صیادی از برخی امتیازات برخوردارند که در قانون جایی از اعراب ندارد؛ در چنین مواقعی هم که مشکلی برای شناورها بوجود می آید با تلاش مضاعف به یاری اشان بشتابند .

نقش فرماندار و نماینده ی مجلس و اداره شیلات و گمرک و تعاونی های صیادی و صفاری در دفاع جانانه از حادثه دیدگان نباید با نشست و جلسه در حد سلام و خداحافظی باشد چون توقع بجای مردم اینست که جلسات مصوبه داشته باشد و مصوبات برطرف کننده ی مشکلات و راه حل اساسی باشد و گرنه اینکه نمیشود و نمیتوان و کاری از ما ساخته نیست جواب نیست باید تفاوتی بین مسولین و مردم عادی باشد .

مسولینی که ذکرشان رفت باید با دلایل محکم و مستند کارشناسانی که از مرکز می آیند را قانع کنند نه اینکه تابع رای و نظر مرکز نشینان باشند . مسولین محلی و نماینده مجلس و تعاونی ها و در یک کلام ساحل نشینان بیشتر به درد و رنج ملوانان و دریانوردان آشنا هستند پس باید هنرشان این باشد که در هر جلسه امتیازی بگیرند نه اینکه امتیازی را از دست بدهند .

لذا یکبار دیگر نیاز است تا با عزمی جدی تر و با این احساس که خود حادثه دیده اند ، با پیگیری مستمر تا رفع مشکل تلاش کنند و تنها به این جلسات بی نتیجه دلخوش نباشند چرا که مردم چشمشان به عملکرد تاثیر گذار و گوششان به خبر های امید بخش است .

چرا که بعد از حادثه تلخ پنجم تیرماه نود و چهار اسکله بزرگترین بندر صیادی کشور ، قرار بود که مرهم به زخم تن و روح مالباختگان برسد .