اندر هوای زخم های مدینه

تقدیم به زخم های مدینه،(بازدید از نمایشگاه)               حسن  مختارزاده

درشبانه شب سوگ بانوی دریایی ولایت، بشوری شتاب ، به شوقی پراز التهاب، چنگاچنگی به دل، سنگاسنگی به گل، پای براستان گزاردم و دل به دیدار، یاری و یارانی از جماعت هنر همراه، اغازینش ارام ارام جاودانه سرود فرشتگان را در خواهی یافت درنمایی قطعه ای از بهشت به لطافت درون  و دمدمای خنکای دم بهشت، پای از پای که بر داری، هرم داغ مذاب است و خروش اتش، درپساپیش نعره شیطان، و سیاهی دوزخ، اینکه کدامین قطعه اش دریابدمان به روزگار گام میداریم ازگام به حزنی همراه،وارام پای میداری ازپای درون کوچه پس کوچه های گلین،از تقدس کلام مهر،مجتبی تا  بقیع ،اندوه خانه اهلبیت وتبار عاشقانه اش،ریزریز سنگ سنگ،وخک است وخاک وحرمتی به فراخنای اسمان،و دراین مکان عشق را به زیر خاک نموده اندقوم سنگ.  ان سوی تر تو چشمان زیبای اهو را درمیابی وحرمت ضامن اهو وارام ارام به ذکر فروخواهی رفت به هم اوایی نقارهای نقارخانه دل،سربه دنبال اهوی دل به دشت کربلا پای میگذاری انجا که شمر نیز برحقارت خویش زبون گشته و زنجموره میزند به سنگ،وانجا حرمت بینی ویکدشت حماسه، ماندهای به شور به حزن به غرور که خویش را میابی به کوچه های گلین خوش نقش ونگار اسمان ،بنی هاشموصوت موذن معرفت بلندای مسجدالنبی وزمزمه جاودانه صوت قران،وارام ارام خود میابی ونور ،خود میابی وشور خودمیابی وسرور،خود میابی وغرور،اینجا منزلگه عشق است علی ع، به صلابت اسمان، زمین وزمان، سوی سوی نمایشگاه که چشم میداری قیامت است وغوغا، شوراست ونوا، از خرابه های شام که خرابی کاخ یزید ویزیدیان را رقم زد تا دلوایه های رقیه ، نوجوان طفلی که تابه جهانی جهان به لرز میدارد ولرزه خروش دشمن را، وسرانجام به حرمت اسمان وزمین خواهی رسید به نور به شور ،به نورلنور، به حرمت انسان به قداست انسان، به منتظر وارام زمزمه خواهی نمود دعای فرج، ودوستت نیز خواهد خواند به دل ودوست دیگرت ودوستان دیگرت وهمه وهمه وانتظار…انتظار…..وه که چه شوق شیدایی دارد به دل این قوم.   از نمایشگاه که بدر می ایی، تلاشگران لبخند برلبش را خواهی دید به ذوق،بدرقه ات میدارند به شوق،تلاششان غنی،همتشان والا،شکرشان واجب،ذوقشان لازم،دلخوش به دعای مادرشان حضرت فاطمه (س) امشب اسمان شهر بوی مدینه دارد به خویش،وزخمهایش سر میکشد بلندای دیارکفر،تابه نابودی .امین