قهوه خونه ی “خالو”

خاطراتی از کنگون قدیم (۲۸) / قهوه خونه ی  “خالو”

ثلاث – عبدالمجید اورا: قهوه خانه های قدیم کنگُون چَندتا  بیدِن،  و کِم و بیش کارشون گرم  و  رُو  بید قهوه چی هاش   دست بدست ویبیدن و بقول بِچّه ها گفتنی (با مدیریت جدید) دوباره فعال  ویبید . مُشتری و ارباب و رعیتش اغلب غریبه ها و راننده و مسافرای خطی بیدن،….

از جمله ی سلف سرویس هاش  قلیون های  چاق و چای تازه دم بید، صندوق های نوشابه و جک اُوُی و گِلاس و لیوان پلاستیکی رنگی بیشتر وقت ها  رِی میز آبی رنگ و دوتا صندلی بخصوص توی تُوسوُن جِلو قهوه خونه بُخار ازشون میزد بالا.ولی حداقل نشُون از آماده بیدن اُو و خوراک می داد و باعث  ترمُز ماشینای گُت و کُچیک و محل مکث  مسافرای غریب و تو راه مُونده بید.

یکی، دو تا از بچه های محل تو یکی از توسُون ها بعد ئیکه مدرسه  ها تعطیل وابید، رفتن  سی در آوردن پول با “شرط وشروطها” اونجا کار کنن  و از اتفاقات اُنجا تعریف هائی داشتِن .

یکی شون تعریف میکِرد:  یه  غروبی یه راننده تریلی که از شمال می اومد یه ترمز پر سر و صدائی کشید. تریلی دمُاغی کُلی با غرغر و سوت و سروصدا  وگرد وخاک وایساد.

متصدی جدید قهوه  خونه  از صندلی جدا وابید رفت جلو … ؟

راننده دستمالی که دوپوسه وابیده بید  پِسِه  گردنش انداخته بید با سبیلی غُچ  که از جا سبیلیش صحرا وابیده بید و به دوتا گوشاش رسیده بید با کفشی کوشِکی از رِکاب دومن اُومد یه دستی به تایراش زد و نزیک وابید  به متصدی قهوه خونه و گفت : چای داری ؟

قهوه چی گفت: بله بفرما بِشین  الان میارُم.

قهوه چی چای  وقندون آورد و راننده بلافاصله  قندون رو کِجکی طرف کف دستش گرفت و نصف  قندار رِخت تو کِف دهنِش ، مولزینش که  هیلو می خورد از دیر پیدا  بید … توهمین حیثُ  وبیث  قهوه چی که دلش “دید کرده”  بید گفت : عامُو مگه تو یه قِبر چند تا مُرده  مِیذارن ؟

راننده گفت : “ببین داداش ! اِگه   قد وقواره  “مُرده”  تو مایه ی اندازه ی  قندای تو باشه  ۲۰ تا  ۳۰ تاش هم  جا داره”

با اِی حرف راننده ؛  قهوه خُونه یه تکه قهقهه وخنده وابید … و از اون موقع  به بعد قندای قهوه چی یه کمی گُت تر وابید.

خلاصه اِی گُذشت تائیکه   وَقت  مدرسه رفتن  و حساب وکِتاب رسید.

رفتیم طی قهوه چی گفتیم : دیگه  تُووسُون تمامِن میِ خیم بریم مدرسه.

قهوه چی پای چپش ری پای راسش انداخت و با پنجه “ماشه ای”  بالای پا زُلفش کِروند و گفُت:” بدتون نیاتا ولی کارکن نبیدین”.

اُوموقع خیلی  به گپش نرسیدیم ولی فهمیدیم که می خواد  “چاچُوُولُی” دربیاره وحَقمُون نَده.

گفتیم: دوتا بچه؛ مدرسه نمی رن سی ما  گفتن مییم جاتون.

گفت: مو خوم ده تا آدم سراغ دارُم.خاب باشه، برین پس فردا بیین سی حساب و کتاب !

با راهنمایی یکی ازدوستامون فهمیدیم که  فردا  فِلنِگ می خواد ببنده ودر بره.

صبح گه وَرداشتیم با بوامُون رفتیم و همو حرفا تکرار کرد.

خوش انصاف هرچی پاتیل وظرف وظروف ونوکری دنیا که بِگی رِی ما پیاده کِرده بیِد و حقوق ما از اِی ماه به او ماه کو انداخته بید.

خلاصه؛  بُوای رفیقُم که  بحرین باشگاه ورزشی رفته بید!   “جهل وابید”  یقش گرفت وبا اوقات تحلی سیش  گفت بُکس مِی خِی یا پول بچه ها می دی شون.

قهوه  چی  که دید با مشتی قد “غوری  چینی”  روبرو وابیده،  گفت: بوا باشون شوخی کردم  نمی فهمیدم شوخی ندارین.

می گفتین شوخی نداریم!   دیگه سیچه اوقات تحلی درمیارین ؟!  بیه ای هم پولتون ! خوبی  بدیِ دیدین  حِلال کنین.

توضیحات :

– نام ها ونشان ها فرضی هستند.

– برگردان اصطلاحات محلی :

۱)  گلاس : لیوان (شیشه ) –  ۲) پنجه ی ماشه : انگشت سبابه ۳) غچ : چاق وچله ۴)  رخت : ریخت ۵) مولزینش: زبان کوچک ۶ ) پاتیل : دیگ وقابلمه ۷)  غوری چینی : قوری  چای ) ۸) “جهل وابید : بسیار عصبانی شد / گاهی بعنوان قهر کردن هم بکار می رفته است ۹) تائیکه : تااینکه  ۱۰) گت تر: درشت تر