احمد حسینی
احمد حسینی متولد سال ۱۳۵۸، مدرس و نوازنده پیانو است. وی که اصالتاً کنگانی است، فرزند دوم خانواده شش‌نفری است. او از حدود ۲ سال قبل اولین آموزشگاه موسیقی شهرستان کنگان را بنام « رودکی» پایه‌گذاری کرده است. وی نخستین آموزشگاه موسیقی کنگان را با مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه‌اندازی کرده است. به همین دلیل، خبرنگار هفته‌نامه ثلاث جنوب، دقایقی را با وی به سخن نشست.
۱٫ نحوه آشنایی خود با موسیقی و به‌طور خاص پیانو را توضیح دهید.
در ابتدا عرض سلام دارم خدمت مخاطبین هفته‌نامه وزین ثلاث جنوب و همه علاقه‌مندان به هنر، به‌خصوص موسیقی. تشکر می‌کنم از اینکه وقت گذاشتید تا هنرمندان منطقه را به جامعه پیرامونی بیشتر معرفی نمایید. ساز پیانو در شهرستان کنگان و شهرستان‌های هم‌جوار تقریباً ناشناخته بود. نه‌تنها پیانو بلکه اکثر سازها به‌صورت علمی و آکادمیک در این منطقه تدریس نمی‌شد. علاقه من در ابتدا به ساز کیبورد بود. پس از آشنایی بنده با استاد اکبر ابراهیمی (که برای اولین بار اتفاق می‌افتاد)، با ساز پیانو آشنا شدم. در سال ۱۳۸۰، تنها جایی که موسیقی را آموزش می‌دادند، مرکز استان بود.
۲٫ مختصری درباره فراگیری پیانو به شکل آکادمیک بفرمایید.
ادامه کلاس‌های خود را پس از بوشهر در شیراز و همچنین تهران، نزد اساتیدی چون علیرضا قربان نژاد و آندره مرادیان پیگیری کردم. در همان زمان بود که تئوری موسیقی و سُلفژ و روش تدریس (پداگوژی) را نیز فراگرفتم. همیشه سعی کرده‌ام موسیقی را به‌صورت اصولی و آکادمیک، آموزش ببینم تا بتوانم به بهترین و کامل‌ترین شکل، آن را به علاقه‌مندان آن انتقال دهم. معتقدم شهرستان کنگان به لحاظ موسیقیایی بسیار بکر است و لذا رسالت ما در این شرایط بسیار مهم و سنگین است چراکه باید موسیقی را آن‌طور که شایسته آن است به مردم شهرم شناسانده و انتقال دهم.
۳٫ چه شد که موسیقی را به‌عنوان شغل انتخاب کرده و ریسک آن را قبول کردید؟
لازمه دنبال کردن موسیقی به شکل حرفه‌ای، تمرکز و اختصاص تمام‌وقت به آن بود. تصمیم سختی بود و ریسک بالایی داشت، چراکه به‌عنوان اولین نفر باید این مسیر سخت را انتخاب می‌کردم. نگاه جامعه پیرامونی و اینکه آیا درآمدی از شغل جدید (موسیقی) حاصل خواهد شد یا خیر، علامت سؤالی بود که تا مدت‌ها با آن درگیر بودم؛ اما علاقه و هدفی که داشتم، باعث شد تا راحت‌تر تصمیم بگیرم.
۴٫ درباره آموزشگاه موسیقی رودکی و نحوه شروع به کار آن توضیح دهید.
آموزشگاه موسیقی رودکی اولین آموزشگاه رسمی شهر کنگان است که مجوز خود را از وزارت فرهنگ و ارشاد اخذ کرده است. در حال حاضر «رودکی» تنها آموزشگاهی است که مجوز رسمی وزارت ارشاد را داراست. از سال ۹۶ شروع به کارکردیم. یکی از دغدغه‌های من در طول زندگی حرفه‌ای، این بود که مکانی کاملاً اختصاصی با مالکیت آموزشگاه داشته باشم که بتوانم شرایطی کاملاً حرفه‌ای و درخور هنرجویان ایجاد کنم. همچنین سعی کرده‌ام، مدرسانی را استخدام کنم که یا به‌طور آکادمیک موسیقی را آموخته‌اند و یا از کارشناسان موسیقی باشند.
۵٫ چه سازهایی در آموزشگاه تدریس می‌شود؟
پیانو، گیتار، ویولن، سنتور، تار، سه‌تار، نی، کمانچه، تنبک، دف، کاخن، نی‌انبان، آواز، مبانی نظری موسیقی (تئوری موسیقی)، علاوه بر این، موسیقی کودک نیز به‌طور ویژه آموزش داده می‌شود.
۶٫ آیا به فکر توسعه و گسترش آموزشگاه موسیقی رودکی هستید؟
حتماً؛ ما در نظر داریم، یک سالن اختصاصی در طبقه دوم آموزشگاه رودکی ایجاد کنیم تا محیط مناسبی برای تمرین‌های گروهی، اجراهای هنرجویی باشد. تمام آموزشگاه‌های معتبر دارای سالن اختصاصی می‌باشند و ما نیز در نظر داریم که در سال آینده بتوانیم این سالن را ایجاد کنیم.
۷٫ مختصری راجع به اجراهایی که تاکنون داشته‌اید توضیح بفرمایید.
قبل از راه‌اندازی آموزشگاه، چندین اجرا داشته‌ایم که بیشتر به‌صورت هنرجویی برگزار شده است. اجراها به شکل با کلام و بی‌کلام انجام شده است. هدف از برگزاری این کنسرت‌ها و اجراها، معرفی ساز پیانو و آشنایی بیشتر مردم با آن و همچنین ایجاد انگیزه در هنرجویان بوده است که خوشبختانه در تمام اجراهایی که داشتیم، مورد استقبال عموم قرار گرفت. افتخار می‌کنم که ماحصل چند سال تدریس بنده، تربیت هنرجویانی بوده که هم‌اکنون، تعدادی از آن‌ها، مشغول تدریس در آموزشگاه هستند. با راه‌اندازی آموزشگاه، همچنان برگزاری کنسرت‌های هنرجویی در سازهای مختلف، ادامه داده‌ایم. هدف نهایی آموزشگاه، تربیت هنرجویانی این‌چنین است که بتوانیم آینده خوبی برای موسیقی شهر رقم بزنیم.
۸٫ به نظر شما در زمینه موسیقی چه‌کارهایی باید انجام شود تا سطح موسیقی شهرستان ارتقا یابد؟
باید اتفاقی بیفتد که تصمیم گیران موسیقی شهر، افرادی متخصص، متعهد و با دغدغه موسیقی باشند. یک انجمن موسیقی فعال و مستقل می‌تواند ناظر بر اتفاقات این عرصه باشد و نیاز است که تصمیم‌گیرنده نهایی، از خود علاقه‌مندان و اهالی موسیقی شهر باشد.
۹٫ و ازدواج…
شاید این جمله خیلی تکراری باشد، ولی اکثر افرادی که با من ارتباط دارند، متوجه این موضوع شده‌اند که پس از ازدواج، روند پیشرفت کارم، شتاب بیشتری گرفته و از این بابت، خداوند را شاکرم که همسری مهربان، همراه و فداکار را به من ارزانی داشته است. پیشرفت هنریم را پس از پروردگار، مدیون همسرم هستم؛ همان‌گونه که اکنون بار مدیریت آموزشگاه نیز بر عهده وی است. زندگی با هنرمندی که موسیقی را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند، شاید خیلی سخت باشد ولی همسرم با حضورش در کنارم، آرامش را به من هدیه داده است.
گفتگوی اختصاصی ثلاث – ناهید بُداغی