متخصص اعصاب و روان بیمارستان کنگان:

علل و درمان احساس حقارت

دکتر سمانه بیاناتی درباره علت احساس حقارت و راه‌های درمان آن گفت: خانواده اولین جایی است که ما احساسات مختلف را در آن تجربه و پاسخ به آن‌ها را دریافت کرده و از ابتدای تولد و به‌مرور که رشد می‌کنیم به‌واسطه کوچک‌تر و ضعیف بودن در مقایسه با مراقبین بزرگ‌سالان، حسِ ناتوانی و حقارت را به‌ناچار دریافت می‌کنیم.
دکتر بیاناتی اضافه کرد: اگر این حس به‌مرور با حسِ توجه و حمایت و تشویق والدین کم نشود، احتمالاً در ما باقی خواهد ماند و چه‌بسا با رفتارهای غلط آن‌ها در وجودِ ما عمیق‌تر هم خواهد شد.
وی افزود: این احساس بی‌ارزشی با برخوردهای اشتباه اعضای خانواده در ما، رفته‌رفته بزرگ‌تر و شدیدتر می‌شود، طوری که در روابطمان با دیگران، آن را احساس می‌کنیم، درحالی‌که درواقع این دیگران نیستند که به ما حس کوچک بودن و بی‌ارزشی می‌دهند این حسی است که ما اغلب اوقات با خود حمل می‌کنیم.
متخصص اعصاب و روان بیمارستان امام خمینی (ره) کنگان اظهار کرد: ما ابتدا از اعضای خانواده رفتارهایمان را می‌آموزیم و بر روی دیگران بخصوص نزدیک‌ترین و عزیزترین افراد زندگی‌مان همچون همسر و فرزندانمان رفتارِ اشتباهِ تقلیدی را پیاده می‌کنیم. از ترس قضاوت دیگران، خلاف خواسته خود و نزدیکانمان رفتار می‌کنیم حتی اگر بارها و بارها به ضررمان باشد نظر مخالف نمی‌دهیم و عقیده‌مان را ابراز نمی‌کنیم.
دکتر بیاناتی گفت: ما از کودکی به دلیل ترس از قضاوت شدن و طرد شدن، یاد می‌گیریم کورکورانه همرنگ جماعت باشیم، بدون اینکه مستقل فکر کنیم.
وی ادامه داد: ما اغلب یاد می‌گیریم یا خود را قربانی دیگران کنیم یا اینکه دیگران را قربانی خواسته‌های خودمان کنیم که هر دو درنهایت حس حقارت را در نهانشان دارند.
متخصص اعصاب و روان بیمارستان امام خمینی (ره) کنگان اظهار بیان کرد: برای دیده شدن، جنبه‌های مثبت و نیکوی خود، باید روابطمان را گسترش بدهیم، در رفتار خود فکر کنیم، زمانی را برای خلوت با خود داشته باشیم و بنویسیم؛ حتی می‌توانیم زمان‌هایی با خودمان حرف بزنیم می‌توانیم خطاب به خودمان روزانه یادداشت برداریم و مطالعه کنیم.
دکتر بیاناتی گفت: اما خیلی از اوقات لازم است در یک فضای غیر قضاوتی این احساسات را با درمانگر بیان کنیم تا موانع رابطه پنهان که ریشه درگذشته ما دارد پیدا شود و کم‌کم حل‌وفصل شود./ روابط عمومی بیمارستان کنگان