یادداشت:

مقصر کشته شدن کارگران اتوبوس های فرسوده چه کسی است؟

مصطفی صفایی: بامداد پنجشنبه شهرستان کنگان شاهد مصدوم و مجروح شدن و از دست دادن عده ای از کارگران هم وطن در یک سانحه تصادف بود.

صحنه های تصادفی که بارها به دلیل استفاده از اتوبوس های فرسوده و حتی رانندگان نا مطمئن در برخی شرکت های پیمانکاری منطقه رخ می دهد و بعد از مدتی از یادها می رود تا حادثه ای دیگر که دوباره زخم این غم را باز کند.

آخرین مورد از این اتفاقات بسیار تلخ، صبح روز پنج شنبه بود که اتوبوس حامل کارگران یکی از شرکت های پیمانکاری ( پیمانکار دُر ریز- کارفرما پتروپارس- کارفرمایِ کارفرما نفت و گاز منطقه پارس) با کامیون برخورد کرده و باعث سقوط سنگ های بزرگ لاشه ای روی اتوبوس شد.

این اتفاق در مسیر جاده فرعی کمپ ۲۲ و ۲۴ به سمت فاز ۱۳ پارس جنوبی در محدوده جاده شرکت ها رخ داد.

به موجب این اتفاق، ۶ نفر از هم وطنانمان که در لباس کارگری در منطقه مشغول به کار برای تامین لقمه نانی برای خانواده خود بودند، در سحرگاهی تلخ تمام آرزوهای خود و خانواده هایشان به پایان رسید و به شکلی دلخراش جان به جان­آفرین تسلیم کردند و اینگونه قربانی یک بی احتیاطی و سهل انگاری بزرگ شدند.

حال چه کسی باید پاسخگوی جان افرادی که طعمه سهل انگاری شدند، باشد؟

بر این اتفاق تلخ باید تعداد قابل توجهی از همین حادثه دیدگان را اضافه کرد که با وضعی وخامت بار، آن ها را از بیمارستان کنگان به مراکز دیگر درمانی اعزام کردند. آیا چنانچه این افراد سلامتی خود را بازیابند، قادر به کار خواهند بود یا اینکه قسمتی از اعضای بدنشان را برای همیشه از دست خواهند داد؟ البته نباید عملیات بسیج گونه مجموعه بیمارستان کنگان را نیز نادیده گرفت وگرنه ممکن بود تلفات انسانی حادثه بیش از این ها می شد.

طی سال جاری دو بار برای این شرکت همچین اتفاق تلخی افتاده که هر دو بار موجب کشته شدن تعدادی از کارگران زحمت کش شده است.

مراقبت شرکت های نفتی و غیره بر مسائل ایمنی و پافشاری بر آن، امری الزامی جهت حفظ جان کارگران است.

به راستی بجز موضوع ماشین های فرسوده، چند درصد از رانندگان اتوبوس های کارگری اعتیاد ندارند و چه کسانی در دادن مجوز رانندگی به این افراد مقصر هستند؟ درصد تقصیر رانندگان نامطمئن در تصادفات مرگبار شرکت های منطقه چقدر است؟
با آن همه تذکر منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس و دیدگاه وزیر محترم نفت در مورد اصلاح اتوبوس­های فرسوده، چرا تاکنون أقدام به جمع آوری این ناوگان درب و داغون نشده است؟ ایا حتما باید برخورد فیزیکی شود؟ جان انسان ها را فدای پول نکنیم!