به مناسبت چهلمین روز درگذشت خیری فاریابی/

«دایه» و هدیه زندگی به دو روح

به گزارش ثلاث ؛ افراد زیادی دور و بر ما هستند که با سعی و تلاش شبانه روزی و مایه گذاشتن از روح و جان خود خدمات زیادی را به همشهریان خود ارائه می دهند و بعضاً ناشناخته از دنیا چشم می بندند و البته چون اجر و پاداش خود را در جایی دیگر جستجو می کنند به دنبال نام و نشان نیز نیستند.

 «دایه»، «ماما» و «بند ناف » سه واژه ای که قدیمی ترین نامهای زندگی بخش برای آغاز حیاتی دوباره بود. زمانی که فقرامکانات، بیشترین داشته ی ما بود. مادری فداکار برای سال ها نقش کلیدی در چشم به زندگی گشودن حداقل دو نسل داشت در شهر ما کنگان داشت.

بیشتر زنان باردار شهرمان – مراقبت از خود در دوران بارداری و زایمان وسلامت نوزادشان را در گذشته و حتی تا سال های اخیر مدیون زحمات و تلاش دایه ی می دانند که در طول تولد نوزاد ،تلاشهای او نوید بخش خوشحالی پدر و مادری در فرزند دار شدن بود،

وی چگونه زندگی دمیدن به مادر و نوزاد را در بسیاری از خانواده ها درسخت ترین لحظات زندگی نشان داد، لحظات اضطراب و درد زایمان، به خصوص درشخصیت دارای جاذبه های خاصش، مورد نیاز و درخواست به روند تولد و انتظار طولانی برای بزرگ و کوچک در منازل مورد درخواست بود.

زمانی که نه طبابت مدرن و نه مراقبت های بهداشتی امروزی وجود داشت این مهم بعهده خانمی بنام مرحومه خیری فاریابی بود که در آن زمانها (از بیش از ۴۰ سال پیش ) به «دایه گری » مشغول بود – و تنها ماما ی دائم در دسترس بود.

البته افراد دیگری هم در این زمینه فعالیت داشتند؛ اما ایشان با توجه به این که وقت و تلاش بیشتری داشت بعد از سالها تلاش سنتی در قابله گری جذب مرکز بهداشت و درمان شد تا بصورت حرفه ای هم تجربیات خود را انتقال داده و هم اینکه بصورت رسمی فعالیت مورد علاقه اش را دنبال نماید.

همه ما می دانیم خطرات متفاوت تا چه حد در اطراف مادران باردار وجود دارد و بزرگترین دقایق دلهره آور؛ تخصصی و مربوط به پیگیری سلامت مادر و نوزاد نیازمند به توانائی یک فرد مسئولیت پذیر و کار آشنا بود که توانست با خستگی ناپذیری به تولد نوزاد و سلامت مادران شهرمان به طور تجربی و غریزی، این کار کردن دشوار را پذیرفته و خوشحالی های بزرگ را در نبرد مرگ و زندگی به خانواده ها هدیه کند . 

و اکنون گرچه این بانوی فداکار و تلاش گر چهره در نقاب خاک کشیده است ولی همواره یاد وخاطره زحمات او در نجوای زندگی بزرگ و کوچک کنگانیان و لالائی خواب کودکان جریان خواهد داشت.

روحش شاد و یادش گرامی .