گذری بر خاطرات ۴۰ ساله یک بسیجی فعال در کنگان+عکس

به گزارش ثلاث،علی صفایی جز چهره هایست که از ابتدای انقلاب اسلامی، همواره در عرصه های مختلف با تاسی از فرمایشات امام راحل، به عنوان یک نیروی مردمی و بسیجی، حضوری فعال و موثر در خط مقدم عمران و آبادانی منطقه خود داشته است.
وی که خود را همواره یک عضو از خانواده پر افتخار بسیج میداند، همیشه سعی داشته گامی موثر برای مردم منطقه خود بردارد.

نقش پر رنگ وی در پشتیبانی ۸ سال دفاع مقدس در حوزه شهرستان کنگان هنوز در یاد و خاطر بزرگسالان این شهرستان نقش بسته است.

احداث ترمینال مسافربری کنگان در سال ۱۳۶۸ و کمک  و همکاری برای احداث سه دانشگاه و مراکز علمی از جمله اقدامات موثر وی در حوزه توسعه، عمران و ابادانی برای شهرستان کنگان بوده است.

علی صفایی در گفتگو با خبرنگار ثلاث ضمن گرامی داشت سالروز بسیج و عرض خدا قوت به تمام بسیجیان این مرز و بوم، خاطراتی کوتاه را بیان داشت که در ادامه میخوانید:

از سال ۱۳۵۷ که انقلاب شروع شد بنده در آن برهه به مدت یک سال منزل خود را در اختیار  کمیته انقلاب  قرار دادم.

در آن زمان ، روزانه جمع کثیری از  بچه های کمیته انقلاب و هوا دریا در منزل ما حضور داشتند و به شکل  شبانه روز به آن‌ها خدمت ارائه می‌دادیم. در طول آن یکسال، افراد زیادی به من گوشزد کردند که اگر انقلاب برگردد، آینده بدی خواهی داشت، اما من به خدا توکل کردم زیرا به کار و مسیر خود اعتقاد راسخ داشتم.

 در آن چند سالی که بسیج تازه تشکیل شده بود، شخصا به عضویت فعال بسیج در آمدم و گاهی اوقات با لباس بسیجی به جبهه‌ها می‌رفتم.

در دوره جنگ تحمیلی، مدت ها در حوزه شهرستان کنگان برای سپاه و بسیج فیلمبرداری کردم و رشادت ها،  تلاش های بسیجیان ،  رزمندگان و دلسوزان نظام را ضبط و ثبت کردم.

سعی کردم برای اعزام رزمندگان به جبهه های جنگ همواره با تمام توان و تعهدم خدمت کنم  و هرچه در وسع و توانم بود، مانند: لباس و آذوقه را به همین منظور تهیه می کردم و در اختیار عزیزان می گذاشتم.

یک بار که ( قبل از انقلاب) خدمت حضرت امام(ره) بودم از همان لحظه، سخنان گرانبهای ایشان را آویزه گوش خود قرار دادم. ایشان فرمودند: فرزندم، خدمت کن، عمران کن و آباد کن، خداوند جواب آن‌ را به شما خواهد داد.

در جریان سیل ویرانگر بردخون، بنده به اتفاق مرحوم شیخ عباس عاشوری، شبانه به منزل فرماندهی نیروی هوادریا رفتیم و تمام توان و امکاناتمان را برای نجات اهالی آن منطقه از خطر مرگ بکار گرفتیم.   

خاطرات زیادی از دوران جنگ و کمک گروه های مردمی دارم که هنوز خیلی از آنها را بازگو نکرده ام.

بنده از بدو انقلاب تا کنون، هر چه در توان داشتم را بدون هیچ منتی برای کشور و منطقه ام  انجام داده ام و باز هم انجام می دهم و به آن افتخار می کنم زیرا این وظیفه من بوده و تا زمانی که زنده ام این وطیفه را بر دوش خود احساس می کنم. . معتقدم خدوند این افتخار و فرصت را در اختیار من قرار داده بود تا از آن برای خدمتگزاری به مردم شریف و خوب سرزمینم و منطقه ام استفاده کنم.