رئیس شورای اسلامی شهرستان کنگان از استاندار خواستار شد:

استفاده از نیروهای انسانی کنگان در پست های مدیریتی، خواسته مردم برای کاهش مشکلات شهرستان است

** ابوذر حسین پور رئیس شورای اسلامی شهرستان کنگان در گفتگو با هفته نامه استانی ثلاث جنوب عنوان کرد: با سلام و تحیت محضر مبارک استاندار معظم بوشهر سردار سرافراز حاج احمد محمدزاده (زید عزه) ؛ در آغاز کلام انتصاب شایسته حضرتعالی به عنوان یادگار دفاع مقدس و یکی از مفاخر استان دارالحماسه بوشهر از سوی دولت مردمی ایران قوی، آن هم در هفته دفاع مقدس را تبریک و آن را به فال نیک می‌گیریم .

جناب آقای استاندار رسم ادب اقتضاء می کند که ابتدا کنگان عزیز را معرفی و برای این منظور به دوبیتی زیبای شاعر پرآوازه کنگانی حاج جلیل دشتی مطلق اشاره می کنم:

 شهری که نماد لاله و ریحان است    سرسبزتر از قنوت نخلستان است

 مردان و زنان همه آینه اند           این شهر که نام پاک آن کنگان است 

جناب آقای استاندار ، از شهرستانی با شما سخن می گویم که ۷۷ لاله پرپر و کبوتر آسمانی را تقدیم اسلام و انقلاب کرده و میزبان ۷ شهید گمنام و خوشنام است.

 از شهرستانی با شما سخن می گویم که دارای سرمایه های بزرگ انسانی و نخبگان جوانی است که در عرصه‌های مختلف خوش درخشیده اند ؛ شهرستانی که میزبان بزرگانی چون شهید محراب حضرت آیت الله مدنی بوده و زادگاه مبارزان انقلابی و دینی چون شهید سید حسن هاشمی و مرحوم ابوالشهید حاج شیخ عباس عاشوری است .

از شهرستانی که نماد و الگوی وحدت امت اسلامی است و شیعی و سنی آن سالیان متمادی با وحدت و اخوت زندگی می‌کنند ؛ از دیار دریادلان ، ساحل نشینان و مرزنشینانی سخن می گویم که خلیج نیلگون همیشه فارس آنها را به بزرگی، مهربانی و عظمت می شناسد.

 از شهرستانی با شما سخن می‌گویم که یدک کش میزبانی انرژی- اقتصادی کشور است و ۶۰ درصد از میدان بزرگ پارس جنوبی را در خود جای داده و میزبان بزرگ‌ترین فاز های پالایشگاهی و صنایع مختلف است.

گرچه باید بگویم عمدتا نامش برای ما و نانش برای دیگران؛ دودش برای این دیار و سودش برای جاهای دیگر بوده است.

 بگذرم؛ باز از شهرستانی با شما سخن می‌گویم که سیراف پرآوازه را به عنوان نماد حاکمیت ایران بر خلیج همیشه فارس و نگینی چون بنک را در خود جای داده است .

از شهرستانی که بزرگترین روستای استان و یکی از بزرگترین روستاهای کشور یعنی شیرینو (زمینه شهر شدن را بعنوان یک مطالبه مردمی دارا می باشد) و روستاهایی با پتانسیل های مختلفی چون گردشگری و …. هم چون پرک ، تمبک ، برکه چوپان ، نخل غانم ، قلعه میان ، چاه مجنون ، لاور ده و لاور گل در خود جای داده است سخن می‌گویم.

 از شهرستانی که روزگاری یکی از بزرگترین شهرستان های استان بوشهر بود و فرزندانی چون جم و عسلویه  در دامانش رشد و نمو پیدا کردند.

و خلاصه از شهرستانی که هرچه درباره آن بگویم و بنویسم حقیقتاً کم گفته‌ام که قلم عاجز از نوشتن و لسان نیز درمانده از گفتن است .

جناب آقای استاندار ، اگرچه در طی بیش از چهار دهه گذشته از عمر با برکت نظام دینی و به برکت این نظام خدمات ارزشمندی انجام گرفته و ما قدردان و شاکر این نعمت ها و خدمات در دولت های مختلف نظام هستیم ، لکن هنوز مشکلات و محدودیت ها و محرومیت ها ، سایه اش بر سر این شهرستان سنگینی می‌کند که به صورت فهرست وار و گذرا برخی از آنها را معروض می دارم .

• بزرگترین اشکال و ایراد که به زعم حقیر عامل بسیاری از آسیب ها و حتی عقب افتادگی ها محسوب می شود ، ” عدم توجه کافی و وافی به ظرفیت ها و سرمایه های انسانی قوی و نخبه این شهرستان ” در سطوح مدیریتی اعم از دولتی ، غیر دولتی و صنعت در دولتهای مختلف و ادوار گذشته بوده که همواره مردمان این دیار را رنج می دهد.

بدیهی است مادامی که این شهرستان سهمی در مدیریت های شهرستانی ، استانی و صنعت نداشته باشد مشکلات لاینحل باقی خواهد ماند.

بنابراین اولین و شاید مهمترین خواسته مردم این شهرستان ، اهتمام جدی و عملی به نیروی انسانی کارآمد و شایسته و توانمند در پست های مدیریتی است.

• در حوزه درمان بایستی بگویم به رغم اینکه بیمارستان امام خمینی (ره) کنگان قطب درمان جنوب استان بوشهر (چهار شهرستان جنوبی ) و محل رجوع بیمارانی مربوط به بخش هایی از استانهای فارس و هرمزگان است و در عین حال ارائه دهنده بیشترین حجم خدمات به صنعت است ، سالیان متمادی است که از مصوبه بر زمین مانده ” بیمارستان معین نفت” می گذرد و متاسفانه از جهت نرم افزاری و سخت افزاری و امکانات و سرمایه انسانی همچنان خود نیازمند درمان است.

بدیهی است اجرا و تحقق مصوبه ” بیمارستان معین نفت” بمعنای حقیقی آن و نیز افزایش و توسعه خدمات و امکانات و نیز جذب نیروی انسانی متخص در حوزه های مختلف می تواند تسکینی بر دردهای مردمان این خطه و این قطب بزرگ درمانی باشد ( چه کنم که شرم اجازه نمی دهد بگویم قطب درمان در سایه سار بی عدالتی و کم توجهی صنعت و مخصوصا دانشگاه علوم پزشکی از چه مشکلات ریز و پیش پا افتاده ای رنج می برد).

• در حوزه آموزش راه اندازی دانشکده های فنی – مهندسی از جمله نفت (با توجه به میزبانی از صنعت) ، تقویت و توسعه مراکز علمی و آموزشی و دانشگاهی و نیز تکمیل و احداث چند باب مدرسه (با توجه به افزایش و رشد ناگهانی جمعیت بدلیل مهاجر پذیر بودن) از الزامات است.
• در حوزه حامل های انرژی بویژه آب ، کم آبی ، افت فشار و نیز نشتی های مکرر ناشی از فرسودگی شبکه آبرسانی مردم شهرها و روستاها را کلافه کرده که تخصیص اعتبار لازم برای استفاده بیشتر از ظرفیت آب شیرین کن کنگان ، استفاده از آب شیرین کن سیراف – جم و نیز اصلاح شبکه فرسوده آبرسانی و ساماندهی مشکل افت فشار در شهرستان ، می تواند بستر را برای کاهش مشکلات فراهم نماید.
• در حوزه آلایندگی نیز باید گفت ، آلودگی های ناشی از صنعت مردم شهرها و روستاها را در معرض آسیب جدی قرار داده است و مضاف بر آن تخریب و تهدید محیط زیست را بدنبال داشته ، که می طلبد در این زمینه با استناد به مصوبه هیات وزیران ( و کمیته ملی هوای پاک) اقداماتی جدی و عملی انجام داد و مانع از ادامه رویه غلط و ناصواب و خطرناک تخریب محیط زیست و مکان های بکر تفریحی و … توسط صنعت و دیگر صنایع مربوطه شد.  
• همانگونه که مستحضرید عامل بسیاری از مشکلات و نارسایی های اجتماعی و حتی امنیتی ” بی توجهی یا کم توجهی به مسائل و آسیب های اجتماعی ” است.

 بدیهی است در این زمینه توجه و اهتمام جدی و عملی به مقوله هایی چون دین (برنامه های دینی ، فرهنگی و مذهبی و کارهای جهادی و بسیج، ایثار و شهادت و …) ، همچنین ورزش بعنوان یک ضرورت مهم ( از جمله حمایت صنعت از تیم ها و دسته جات ورزشی همچون دیگر شهرهای صنعتی کشور مانند اصفهان ، اهواز ، آبادان ، کرمان ، تبریز و … و حمایت جدی از توسعه ورزش های همگانی) ، هنر و هنرمندان ، حمایت از خانواده های آسیب پذیر و محروم بویژه مددجویان نهادهای حمایتی ، موسسات خیریه و مراکز نیکوکاری و گروههای جهادی و تشکلات مردم نهاد ، توسعه  کمی و کیفی خدمات در محله های آسیب پذیر شهری و روستایی ، مسائل آموزشی و کمک آموزشی ، حوزه سلامت (بهداشت و درمان) ، مسکن و ازدواج آسان و … در شهرستانی که بدلیل حضور صنعت بسیاری از منابع و امکانات خود را از دست داده ، می تواند چاره ساز مشکلات باشد.

• به جرات می توان گفت در حال حاضر شهرستان صنعتی کنگان تامین کننده بخش عمده و قابل توجهی از سرمایه و درآمد اقتصادی کشور (صنعت – مالیات و ….) است و به عبارتی اقتصاد کشور بر پایه صنایع عظیمی می چرخد که در این شهرستان واقع شده است ، طبیعی است انتظار بجا و ، بحق و مطالبه عمومی مردم که کشاورزی ، دریا ، شغل ، درآمد و حتی سکنی آنان تحت تاثیر صنعت قرار گرفته و تورم ناشی از صنعت نیز به آنان تحمیل شده اینست که در دریافت اعتبارات استانی و ملی و نیز حق آلایندگی و امثال آن بصورت ویژه دیده شوند و عدالت درباره آنان رعایت شود.
• اشتغال یکی دیگر از مهمترین دغدغه های مردمان و بویژه جوانانی است که هر روز چشمانشان شاهد و ناظر فلرهای گاز و فنس های صنعت در اطراف شهر و روستای خود هستند.

پیشنهاد جدی و عملی در این راستا تحقق و عینیت بخشیدن به مصوبه جذب ۵۰ درصدی نیروهای بومی در صنعت است که این مسئله نیازمند عزمی جدی و نظارتی مستمر و قاطع است.

• الزام صنعت به انجام مسئولیت های اجتماعی در قبال منطقه، توجه جدی به توسعه و ترمیم زیرساخت های شهری و روستایی (تقویت و افزایش اعتبارات شهرداری ها و دهیاری ها) ، تسریع در تکمیل برخی پروژه های مهم همچون اسکله کنگان (توسعه و اصلاح و لایروبی اسکله های سایر بنادر شهرستان کنگان) ، توسعه و رونق بازرگانی و تجارت و صید و صیادی و بازارچه های مرزی ، صنایع پایین دستی ، تقویت و توسعه و حمایت از گردشگری صنعتی و سنتی و صنایع دستی منطقه و استفاده از ظرفیت شهرستان مرزی و ساحلی کنگان برای سرمایه گذاری در جام جهانی قطر (با توجه به بعد کم مسافت و امنیت مسیر دریایی بندر کنگان با بندر الرویس قطر) …. پیشنهاد می گردد.

در پایان از صبر و حوصله حضرتعالی تشکر می کنم.