یادداشت/

علم و شِبهِ‌علم

عادل شجاعی : آن‌چه که مایه‌ی ناراحتی و نگرانی است، این است بسیاری از کسانی که تحصیلات دانشگاهی دارند نیز، نه تنها تفاوت علم و شِبه‌ِعلم (Pseudoscience) را نمی‌دانند بلکه تلاشی برای تمایز بین علم و شبه‌علم هم نمی‌کنند.

ایده‌ها و مفاهیمی وجود دارد که ابطال‌پذیر نیستند و نمی‌توان آن‌ها را راستی‌آزمایی کرد.
متاسفانه بخش بزرگی از جامعه ما فاقد اندیشه انتقادی است و چنان مرزهای شبه‌علم و باورهای خرافی را گسترانده‌اند که فضای محدودی برای مباحث علمی باقی می‌ماند و آن اندک فضا نیز متاسفانه با برخوردهای ایدئولوژیک روبه‌رو می‌شود و استقلال خود را از دست می‌دهد و به مرحله اجرا نمی‌رسد.
بسیاری از کسانی که ادعای دانشمندی و دانش‌دوستی می‌کنند نیز، به نحو چشم‌گیری به خرافات باور دارند.

متاسفانه مواردی می‌بینیم که فارغ‌التحصیلان بهترین دانشگاه‌های کشور، در درک علم و شبه‌علم ناتوان‌‌اند.

گاهی پروفایل افراد در شبکه‌های اجتماعی به خوبی می‌تواند نشان دهد که چقدر کاربران به خرافات و مطالب شبه‌علمی باور دارند.

نتیجه این می‌شود که بخشی از جامعه تحصیل‌کرده ما، با هم‌خوان کردن نوشته‌های خرافی، شبه‌علمی و غیرمعتبر در شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی یا فرستادن آن برای دیگران، علم‌دوستی خود را می‌نمایانند.