پدیده لیگ برتر، فریاد مظلومیت فوتبال بوشهر

بوشهر آنقدر از نظر منابع تحت الارضی و فوق الارضی غنی است که نیازی به نوشتن ندارد اما افسوس که آنجا برای هزینه در ورزش و فوتبال کسی آستین بالا نمی زند و در چند سال اخیر همواره ایرانجوان تا مرز رسیدن به لیگ برتر بالا آمده اما هر بار سرمربی اش”دلگرم” را با غول بی پولی پنجه در پنجه کرده و با دلسردی تمام به جایگاه اولش برگردانده اند.

سکوهای ورزشگاههای پیر این استان گواه خوبی بر عشق و علاقه مردم به فوتبال هستند.روزگاری همای دیلم ، پرسپولیس گناوه، پرسپولیس برازجان، شاهین بوشهر، ایرانجوان بوشهر و حالا پارس جنوبی و ایرانجوان خورموج غلغله و شور و یزله را از شمال تا جنوب این استان ایجاده کرده و می کنند اما دریغا که مسوولان استان کمتر توجهی به این بضاعت اجتماعی شگرف ندارند و تغییرات دولت ها هم نتوانسته نگرش ها را عوض کند.

فرقی ندارد استاندار حسنوند خوزستانی، جهانبخش مشهدی یا سالاری بومی بوشهر باشد.دست و پا زدن فوتبال بوشهر در همه این سالها تکرار شده و تک ستاره هایی مانند طارمی که اقبال شان یاری کرده تا از آن جغرافیا دور شوند به عنوان سمبل فوتبال آن دیار فریاد حقانیت و مظلومیت فوتبال دیارشان را به گوش همگان رسانده اند. در روزهایی که کشورهای حوزه خلیج فارس ، یکی خود را برای برگزاری جام جهانی آماده می کند و دیگری میزبان جام ملت ها می شود، این سوی خلیج فارس، دلهای عاشق چشم انتظار اندک توجهی مانده و پژمرده شده اند.نه، این منصفانه نیست.