آقای رئیس جمهور، از شما خواهش می کنم دستمزد ما را افزایش دهید

آقای روحانی !!!

اکنون که دارم این گزیده را می نگارم؛ به مانند بسیاری از کارشناسان برتر ( ارشد )، کارشناسان خبره و کارشناسان برجسته ( عالی ) کشور – که یا راه دیار بیگانگان را در پیش گرفته اند و در پیشکاری ( خدمت ) آنان هستند و یا به گوشه نشینی خزیده اند – من نیز به گوشه خانه خویش نشسته ام.

گمان دارم که بیشینه مردم ایران، از این داده ( خبر ) آگاهی دارند؛ که دولت روحانی به مانند دولت های پیشینش، از یک سو از ارزش پر ارج پول ملی – به گونه ای وحشتناک می کاهد و از سوی دیگر می کوشد تا با بالا بردن بهای بنزین، بر ارزش پول بیگانگان و دشمنان ایران بیافزاید.

در پیامد چنین پیچش و چرخش سیاسی- اقتصادی، تنها یک درخت برای ایرانیان به بر می نشیند آن درخت هم، درخت نداری و تهیدستی مردم کشور است. دولت آقای آخوند روحانی با چنین ترفندی، به بنده و مانند بنده می گوید که او تنها در اندیشه خزانه خویش است. یعنی با خالی کردن جیب مردم، خزانه خود را پر کند.

در چنین هنگامه ای، مردم چند ده میلیونی ایران، هر چه بیشتر به زیر نشان تهیدستی ( خط فقر ) می روند؛ چنان چه، همانا کارگران، کارکنان، آموزگاران، دبیران، کارشناسان برجسته و دیگر دستمزد بگیران دولتی در حال جنگ و رویاروییسنگین با تهیدستی ( فقر ) هستند.

آقای رئیس جمهور!

آقای وزیر کشور!

و استاندارگرامی بوشهر!

خود، بهتر از نگارنده، پیامدهای ویرانگر تهیدستی مردم را می دانید.

نیک، میدانید که اگر تهیدستی از دری به کشور بیاید، باورهای آسمانی ( دین و ایمان)، از دری دیگر از میهن می گریزد.

آیا شما می دانید که ین آخشیج ( عنصر ) دهشت آور به جدایی ( طلاق ) و فروپاشی خانواده ها چه کمک شایانی می کند؟ آیا شما پیامدهای فروپاشی خانواده ها را می دانید؟ آیا می دانید که در ایران، چه اندازه، مرگ های نابهنگام، خانواده ها را بی سرپرست کرده است؟ آیا برآیندهای ( نتیجه های ) بی سرپرستی خانواده ها را می دانید؟ آیا شما می دانید، تهیدستی برای اقتصاد کشور چه اندازه تباهی ( فساد ) پدید می آورد و چگونه بر دو گانگی زشت مردمی دامن می زند؟

آیا می دانید که نداری ( فقر )، توان خانه داری، همسرداری، فرزند داری و تندرستی را از مردم  میگیرد؟ در چنین بهبوهه شرم انگیز و ترس آوری، چرا به کم بر دستمزد کارشناسان برجسته کشور – به ویژه در یک نهاد امنیتی، یعنی فرمانداری ها و بخشداری های کشور- نمی افزایید؟ ( در سال کنونی یعنی ۱۳۹۷ خورشیدی ) چرا با این همه گرانی ( نزدیک به چهارصد در صد)، در آبان  و آذر ماه سال کنونی، به دستمزد آموزگاران و دبیران گران ارج آموزشگاه های دیوان ( وزارت ) آموزش و پرورش، نگاهی پیامد آور نمی اندازید؛ تا ببینید این مردان و زنان آینده ساز، چه اندازه در اقتصاد خانواده خویش درمانده اند؟ چرا دستمزد کشوریان و لشکریان نیروهای سلحشور و میهن پرست ارتش را بازسازی( ترمیم ) نمی کنید؟

چرا بر دستمزد سپاهیان پاسدار کشور و میهن نمی افزایید؟

آقایان! هیچ می دانید که بخش زیادی از دستمزد کارکنان دولتی، با نام وام، درون بانک ها می رود و تنها چیز بسیار ناچیزی از این دستمزد برای ما برجا می ماند.

آقایان! آیا خودتان نیز این گونه زندگی می کنید؟ آیا می دانید؛ تهیدستی مردم، بنگاه های زود بازده و بنگاه های پایین دستی اقتصادی کشور را نخست با ورشکستگی رو به رو  و سپس نابود می کند؟

آقای روحانی! که، می فرمایید؛ « ما در ایران، ابر بحران نداریم »؛ من از شما می پرسم آیا شما چم ( معنای ) دانش بنیاد ( علمی ) و سیاسی واژگان ” چالش “، ” بحران ” و ” ابر بحران ” را می دانید؟

آقایان رئیس جمهور و وزیر کشور!

در فرمانداری ها، بخشداری ها و … به فریاد ما برسید و دستمزد ما را در یکی از ماه های دی یا بهمن ماه سال کنونی ( ۱۳۹۷ خورشیدی ) افزایش دهید.

از شما خواهش می کنم.

هر چند می توان توان جستار، گفتار و یا نوشتاری ( مقاله ای ) را با نام ( عنوان ) ” روحانی و انگلیس ” را فراهم آورد.

 با سپاس فراوان

پیام قانون .  Phd.s . کارشناس برجسته عالی سیاسی