دود مشعل های بی توجهی در چشم فرهنگ مردم جنوب استان !

ثلاث -سیروس مهاجری: کنگان که از دیرباز بندری تجاری و صیادی بوده و همواره در حاشیه شمالی دریای پارس (خلیج‌فارس) در طول تاریخ بنا به موقعیت ژئوپلیتیک و جغرافیایی، کماکان از چهره‌های شاخص مناطق ساحلی جنوب ایران محسوب می‌شده است و بدین سبب، این شهر دائماً محل سکونت موقت و دائمی مهاجران، ازاقوام مختلف، چه ازجای جای کشور و حتی خارج بوده است و این مهاجرت‌ها نه‌ فقط مربوط به عصر حاضر که قرون گذشته نیز مهاجرت‌های زیادی از سوی اقوام مختلف در این شهر صورت گرفته است.

تا پیش از استقرار صنعت نفت و گاز در این منطقه زبان مردم این شهر تقریباً نیمی عربی محلی و نیمی فارسی محلی بود.

فارس زبان‌ها متأثر از منطقه دشتی آمیزه‌ای از رگه‌های فارسی پهلوی و دری را در زبان محلی خود تلفیق نموده و عرب‌زبان‌ها نیز متأثر از ساکنان و شیخ‌نشینان آن‌سوی خلیج‌فارس عربی صحبت می‌کردند.

پس از ورود صنعت و به‌ تبع آن مهاجرت‌های بی‌رویه و مدیریت نشده از تمامی نقاط کشور به این شهر تمام مظاهر فرهنگی شهر متأثر از این التقاط اقوام و تلفیق فرهنگ‌های نامتجانس هویت اصلی خود را از دست داده است. این شهر به دلایل گفته‌شده همیشه در معرض مهاجرت اقوام مختلف بوده و تقریباَ هیج گاه فرصت نیافته تابه غنای ادبیات و زبان‌های محلی خود بپردازد و دارای ضرب‌المثل‌ها، اشعار محلی، داستان‌های فلوکلور و…گردد.

در سال‌های اخیر فعالیت‌های خوبی در زمینهٔ چاپ کتاب شاعران، داستان نویسان و نویسندگان بومی و ساکن کنگان اتفاق افتاده است که نویدبخش آینده‌ای روشن برای انسجام زبان و ادبیات این بندر است.

رویکرد توجه دانش آموزان به تحصیل در دانشگاه‌های کشور در رشته‌های مختلف، بارقه‌ای را در دل بندر روشن کرده است همچنین پژوهش‌های ادبی، فرهنگی و تاریخی بسیار خوبی از پژوهشگران این شهر در سال‌های اخیر صورت گرفته است.

همان‌گونه که بنده در بهار ۱۳۸۲ در نشریه پیام جنوب شماره ۲۴۱ در مقاله‌ای مفصل خطر بزرگ شدن کنگان بدون رشد فرهنگی آن و عدم توجه از سوی مسئولین و مردم بدین موضوع را گوشزد نموده بودم، اکنون پس از گذشت یک دهه و نیم در اولین گام نشریه محلی ثلاث به عرصه فرهنگ و ادبیات که یکی از مؤلفه‌های فعالیتی آن خواهد بود، خطر کم‌توجهی به فرهنگ عمومی و عدم مدیریت و توزیع منابع فرهنگی شهر از سوی متولیان و مسئولین را به‌عنوان یک خطر جدی و زخمی کهنه یادآور می‌شوم.

همان‌گونه که دود فلرهای ثروت افزای گاز خصوصاً در فصل شرجی خفگی آور است و باعث آزار چشم‌ها می‌شود، دود عدم توجه به فرهنگ در هر مدینه‌ای تمام آحاد آن شهر را به کوری فرهنگی مبتلا خواهد ساخت، پس فرزندان خود را در آینده این دیار دریابید.

منبع: هفته نامه ثلاث جنوب