نقش و جایگاه موکب های حسینی در ارتقای فرهنگی و بالندگی اجتماعی

ثلاث- سامان خضری:

نقش و جایگاه موکب های حسینی در ارتقای فرهنگی و بالندگی اجتماعی

قال رسوال الله صلی الله علیه و آله وسلم:
إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَهٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً
همانا برای شهادت حسین «علیه السلام» حرارتی در قلب های مومنان است که هرگز سرد نخواهد شد.
این حدیث نبوی اشاره مستقیمی به شور بی فروکش و زوال حب و محبت حسینی در قلبهای مؤمنان در هر جای این کره خاکی با هر  قومیت و ملیت دارد؛ و دلیلی است بر حقانیت قیام حسینی . به گواهی تاریخ اولین کسانی که به برپایی عزای حسینی اقدام نمودند قوم بنی اسد بودند که اقدام به دفن اجساد مطهر شهدای کربلا نموده و در همان محل اولین مجلس عزای شهدا رو برپا داشتند و این شروع یک حرکت فرهنگی اجتماعی عظیم بود که سالهاست تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر بسیاری از تحولات اجتماعی و سیاسی ملل مسلمان داشته است. ردپای مجالس عزای حسینی را به جرات می‌توان در همه نهضت های مردمی و آزادیخواه و انسان محور در سرزمین های اسلامی مشاهده کرد. تاریخ شاهدی بر این مدعا است که بسیاری از حکومت‌های جور و نامشروع سعی نمودند این مجالس را کم اهمیت جلوه دهند اما حرارت قلب مومن را مگر می‌شود خاموش کرد که این حرارت و گرمی ریشه در ابدیت دارد و کسی قادر به بی فروغ کردن این نور نیست و نسل به نسل همراه با تحولات اجتماعی و فرهنگی و تکنولوژی، این مراسمات رنگ و لعاب زمان خودش را گرفته و تداوم پیدا کرده است. حفظ شعائر این قیام مقدس از مهم ترین و پایه ای ترین اهداف برپایی این مراسمات است. هر ساله با شروع ماه محرم شور و حرارتی که در قلوب اجتماع هست خود را در اعمال و اقداماتی اجتماعی نشان می‌دهد؛ از پوشیدن لباس مشکی، زدن پرچم های عزا بر سردر منازل تا برپایی موکب ها و ایستگاه های نذورات در همه جای شهر، حال و هوای همه چیز عوض می‌شود و می‌شود فهمید اتفاق مهمی افتاده و از ورای قرن ها ما شاهد تاثیرات آن هستیم. حال چه باید کنیم که این شور آکنده به شعور شود ؟ و با این حرارت می‌شود چه کرد که بهره اجتماع بیشتر شود؟
یکی از پایه ای ترین اصول توسعه اجتماعی ایجاد فرهنگ تعاون و همکاری است که این موضوع در مراسمات محرم به وضوح قابل مشاهده است و دومی فرهنگ بخشش است که می‌شود در پخش نذورات خودش را نشان می‌دهد پس بیاییم در این روزهای مقدس خانه دل را موکب حضرت کنیم و همکاری را توام کنیم با همدلی و همزبانی و بخشش و نذر را به بخشش برادر مومن اختصاص دهیم که این از بزرگترین نذورات است می شود به نیت امام شهید  نذر محبت کرد نذر بخشش خطای دوستان کرد که یکی از اهداف بزرگ قیام کربلا هم همین است.