تاثیرات عصر کرونا بر کودکان/خطر اجتماعی نشدن در کمین است

بعد از اضطراب ناشی از فضای پر التهاب کرونا، خطر اجتماعی نشدن بزرگترین تهدیدی است که به زودی گریبان کودکانمان را خواهد گرفت. کودکان عصبی و پرخاشگر، مادران خسته و پدران بی‌ حوصله؛ می‌توان از آن به عنوان «وضعیت بحرانی» یاد کرد.

به نظر می‌رسد تصور کودکان عصر کرونا از جهان بیشتر همانند تصاویری است که‌ از تلویزیون، تبلت و لپ تاپ پخش می شود.

مدرسه و ورزش که برای کودکان نشانگر‌ جهان بیرون از خانه بود، به طور ناگهانی‌ ناپدید شده و دیگر‌ خبری از رفع وابستگی‌ کودکان نسبت به والدین نیست، کودکانی که قرار بود خارج از محیط خانه و به دور از محبت های احساسی والدین تلاش کنند، شکست بخورند و اگر لایق بودند پیروز شوند. جایی که قرار بود صداهای مخالف نظراتشان را هم بشنوند، ناراحت شوند، قهر کنند و در نهایت بپذیرند و طعم دوستی را هم بچشند.

مدرسه و ورزش محلی برای کشف ناشناخته های دنیای بیرون بود که در نهایت کودکانمان را به دنیای آینده آماده می کرد. به نظر می رسد کرونا این تجربه را برای کودکانمان مسدود کرده است؛ شواهد نشان دهنده و حاکی از این است که دوران پسا کرونا بحرانی تر از دوران کروناست که باید از هم اکنون “مدیریت”بحران ویژه ای برایش تعریف کرد.

بنابراین در نبود مدرسه و ورزش چند توصیه ساده برای جلوگیری از این بحران:

۱- بازی برای کودکان ۲ تا ۵ سال مثل نان شب ضروری است؛ هر طور که شده با آنها بازی کنید؛ (بازی های حرکتی و فکری)

۲- بازی کودکان با یکدیگر، در یک جمع محدود و در محیط باز (البته با استفاده از ماسک) می تواند بسیار مفید باشد.

۳- شنیدن خبرهای مرگ و میر می‌تواند برای کودکان خطرناک و اضطراب آور باشد؛

۴- به انجام ورزش های گروهی و خانوادگی در محیط خانه آن هم با یک موسیقی فرح بخش فکر کنید؛ احتمالا برای روحیه کودکان بی نظیر خواهد بود. حداقل نیاز روزانه کودک به ورزش و فعالیت بدنی ۶۰ دقیقه است.

۵- کوه روی و پیاده روی های خانوادگی را به عنوان یک برنامه جدی در برنامه هفتگی قرار دهید. لمس طبیعت، آخرین امید انسان برای مقابله با زندگی ماشینی و قرنطینه وار عصر کرونایی است. باور کنید.

پی نوشت: هر‌ جا گیر کردید از کودک درونتون کمک بگیرید

یادداشت:جوادپرهیز