دریا، بخشی از معیشت مردم استان بوشهر است؛

دولت و مجلس، شرایط تجارت را برای شناورهای زیر ۱۰۰ تن تسهیل نمایند

به گزارش هفته نامه ثلاث جنوب، دریا یکی از نعمت های بی نظیر خداوند به انسان ها است. این ثروت پایدار، یکی از راه های امرار معاش انسان ها در سراسر جهان است. این نعمت بی نظیر برای مردمانی که در کنار آن زندگی می کنند، یک موهبت الهی است. استان بوشهر دارای بیش از ۹۰۰ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس است که از این حیث در کشور، بالاترین است. استان بوشهر، در نقطه ای بسیار دور از پایتخت قرار دارد و همین موضوع در کنار سایر دلایل باعث شده که بخش قابل توجهی از مردم این دیار که همواره در صف اول حضور در صحنه های مهم برای دفاع از نظام بوده اند، راه ارتزاقشان با دریا گرهی ناگسستنی بخورد و این مهم از گذشته های بسیار دور و از دل تاریخی به درازای تاریخ این استان بوده و همچنان ادامه دارد. هرچند، چند صباحی است که ارتزاق مردم از طریق دریا اندکی رونق خود را از دست داده است ولی همچنان گزینه اول و اصلی بخش عمده ای از ساکنین این استان می باشد.

به همین بهانه، قصد داریم در شماره دوم این نشریه یکی از مشاغل مرتبط با دریا را بیشتر معرفی کنیم.

شرکت میثاق جنوب از حدود ۱۸ سال قبل در روستای الی از توابع شهرستان دیر توسط دو برادر بنام حمزه و کریم واعظی تاسیس شد. کار اصلی این شرکت، تعمیر شناورهای زیر ۱۰۰ تن است. شهرستان دیر به واسطه اسکله بزرگ صیادی، بزرگ ترین بندر صیادی کشور نیز محسوب می شود. از نکات جالب در مورد برادران واعظی این است که آن ها این شرکت را از صفر تا ۱۰۰، با دستان خود ساخته و مهندسی کرده اند. کار اصلی برادران واعظی، صیادی و البته مکانیکی در شناورها بزرگ و کوچک بوده است که بنا به دلایلی به سمت کارهای خدماتی و تعمیراتی شناورهای زیر ۱۰۰ تن روی آورده اند. این دو برادر با انگیزه و هدف گسترش کار خود و ارائه خدمات ارزشمند در حوزه شهرستان دیر، این شرکت را تاسیس می کنند. انتظار آنها از دولت و مجلس تسهیل شرایط تجارت برای شناورهای سبک است.

حمزه واعظی در این خصوص به هفته نامه ثلاث جنوب می گوید: خدمت کردن برای مردم به هر شکلی لذت بخش است. بخش عمده ای از مردم شهرستان دیر، از طریق دریا ارتزاق می کنند و کار شرکت ما نیز به شکل مستقیم با شناورهای زیر ۱۰۰ تن ارتباط دارد. علاوه بر لنج های شهرستان دیر، از گناوه، دلوار، عسلویه، نخل تقی، کنگان و جای جای استان بوشهر به ما مراجعه می کنند و ما با افتخار و در حد توان، مشکلات شناورهای آن ها را مرتفع می کنیم. حدودا ۲۸ نفر به شکل مستقیم در این شرکت کار می کنند. ما با نهادهایی مانند فرمانداری، مرزبانی، اداره بندر و منابع طبیعی بیشتر سر و کار داریم که انصافا همکاری بسیار خوبی را با ما و مردم انجام می دهند. شهرستان دیر حدود ۲۰۰ شناور باربری دارد که به طور طبیعی این تعداد از شناور نیاز به تعمیر و نگهداری دارد و شرکت ما با نرخ پایین، هزینه مناسب و احترام به مشتریان، خدمات خود را ارائه می دهد. شغل شرکت ما از نگاه شهروندان شهرستان دیر بسیار جذاب و ارزشمند است زیرا غالب مردم زندگیشان با دریا و شناورها گره خورده است و لذا خدماتی که در شرکت ما انجام می شود برای آن ها حکم پویا کردن و به جریان انداختن زندگی و معیشت است. برای راه اندازی این شرکت و خدماتی که ارائه می دهد، تا کنون هیچ گونه وام و تسهیلات دولتی اخذ نکرده ایم.

قطعا در آینده، کار را گسترش خواهیم داد و این موضوع مرتبط با تکمیل اسکله جدید است.

وی در خصوص این سوال که درآمد شما به قدری هست که بتوانید پس از یک مدت معین پس انداز کردن درآمد خود، این کار را رها کرده و به شغل دیگری روی بیاورید؟ گفت: خیر. در مرحله نخست، علاقه ما نسبت به این حرفه، ما را به این سمت کشیده است و در مرحله دوم، لذت خدمتگزاری به مردم برای تسهیل در امرار معاش‌شان نیز دلیل دیگری است که ما از این کار دست نمی کشیم. ضمن اینکه شرایط به نسبت گذشته تغییر کرده و تعداد شناورهای مراجعه کننده به ما نیز خیلی کم شده است. قانون های جدید در سال های اخیر باعث شده که لنج های کوچک نتوانند برای تجارت به خارج از کشور مسافرت کنند. هزینه مسافرت برای شناورهای کوچک، بسیار بیشتر از سود حاصل از تجارت و مسافرت است و لذا شناورهای کوچک در حال خارج شدن از رده و کنارگذاشتن تجارت هستند. از حدود ۱۸۰ الی ۲۰۰ فروند لنج موجود در شهرستان دیر، فقط ۲۵ فروند از این لنج ها برای کار تجارت فعالند که عمدتا با تناژ بالا هستند. هزینه سفری شدن برای شناورها به شکل سر سام آوری افزایش یافته است. پرداخت ۱۲ میلیون توسط یک لنج به گمرک، هزینه بسیار زیادی است که می تواند عادلانه تر محاسبه شود؛    و به قول همکارانم “محاسبه نرخ سوخت به شکل بانکرینگ و به نرخ دلار بین المللی( ۳۰ درصد از مسافت با نرخ دلار بین المللی محاسبه می شود)،  عین بی انصافی است، زیرا مسافت ما از مرزهای آبی ایران تا امارات، بسیار ناچیز است.  مسئولین هرمزگان، لنج های ما را به گمان قاچاق متوقف می کنند و علیرغم اینکه پس از بررسی متوجه می شوند که هیچ مورد یا کالای ممنوعه ندارند،  بارهایشان را صورتجلسه کرده و به گمرک مربوطه ارجاع می دهند  و این موضوع نیز دور از انصاف و عدالت است. این مسئله با در نظر گرفتن هزینه های سنگین بارگیری، تخلیه، تفکیک، صورتجلسه و مرجوعی، موجب ضرر و زیان شدید لنجداران و تجار می شود.  از طرفی موضوع بی احترامی اماراتی ها به لنج های ما نیز مزید بر علت شده است. لنج های ما را در فاصله ۷ مایلی از کشور خود متوقف می کنند. متوقف کردن این شناورها در شرایطی که بدون پناه گاه هستند و در مواجهه با خطراتی چون توفان و بیماری و بی آبی و… بسیار سخت است.” مجموع این معضلات و مشکلات باعث شده که فقط تعداد بسیار کمی از لنج ها بتوانند برای تجارت، به خارج از کشور مسافرت کنند؛ بقیه لنج ها نیز یکی پس از دیگری از دور، خارج می شوند. به هر حال، بیکاری هر لنج یعنی بیکار شدن چندین خانوار. یعنی ایجاد معضلات جدید اجتماعی. یعنی هزینه های بیشتری که بر دوش دولت تحمیل خواهد شد. انتظار می رود که دولت مردان عزیز و پر تلاش، راهکار مناسبی را جهت برون رفت از این مشکلات پیدا کنند. به جرات می توانم بگویم که ۸۰ درصد از مردم و بازار دیر، کنگان و عسلویه و… از طریق دریا ارتزاق می کنند. دولت و به تبع آن، گمرک، می تواند با اتخاذ تدابیری، هزینه گمرکی بسیار کمتری از شناورهای کوچک اخذ کنند و اینکه هزینه سوخت را یارانه ای یا به شکل ویژه حساب کنند( همراه با نظارت های لازم). انتظار ما از ناظر محترم گمرکات استان که خود سالها مشکلات و رنج های شناوران و ملوانان شهرستان های مختلف استان را از نزدیک مشاهده کرده، انتقال این مسائل به پایتخت و اتخاذ راهکار مناسب برای برون رفت از این شرایط است. این انتظار از نمایندگان محترم مجلس نیز می رود که به این مسئله مهم ورود موثر کنند. دولت محترم و نمایندگان گرامی باید این مسئله را بدانند که لنج های تجاری در این شرایط اقتصادی نامطلوب، می توانند تحریم ها را دور بزنند و شرایط را برای مردمان خود بهبود بخشند.

منبع: هفته نامه ثلاث جنوب. خبرنگار: مصطفی صفایی

عکس: حسین نوری

.