رسومات عید فطر در شهرستان کنگان

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت / صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

ثلاث-در شهرستان کنگان رسم بر این است که قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار شده، جمعی از مردم ابتدا به زیارت اهل قبور می روند و پس از زیارت و خواندن فاتحه، به مساجد و محل های برگزاری نماز عید رفته، در این مراسم با شکوه شرکت می کنند.

این مراسم بسیار زیبا، در محیطی روحانی و ملکوتی و مملو از شعف و شادی برگزار می شود. مردم در صفوف منظم قرار می گیرند و ابتدا مکبر می آید با صدای بلند می خواند: »» اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی مَا هَدَانَا وَ لَهُ الشُّکْرُ عَلَی مَا أَوْلانَا «« و مردم نیز همین جملات روحانی و عارفانه را می خوانند. پس امام جماعت از جای خود برخاسته و نماز عید را شروع می کند.

پس از پایان نماز، مردم به همدیگر تبریک گفته و روبوسی می کنند. سپس به دیدار آشنایان به ویژه بزرگ تر های قوم می روند. در شهرستان کنگان این رسم بسیار حسنه نیز از قدیم وجود داشته و اکنون نیز مرسوم است که مردم پس از پایان نماز عید، دسته دسته به منزل کسانی که فردی از آن ها، قبل از عید و در طول یک ساله گذشته به رحمت ایزدی پیوسته باشد، می روند و به خانواده عزادار تسلیت می گویند.

ضمنا رسم است که خانواده ای که فردی از دست داده باشد، روز عید غذای گرم تهیه کرده، سفره ای را می گستراند و علاوه بر میوه و شیرینی و آجیل و … غذای گرم در سفره می گذارد( برنج و خورشت گوشت یا مرغ و حلیم و …) در این روز که بزرگ ترین عید محسوب می شود، بزرگ تر ها به کوچک تر ها مخصوصا بچه ها به فراخور وضعیت مالی شان عیدی می دهند.

همچنین چون سایر شهرهای کشور و بلاد مسلمان نشین، به پرداخت زکات فطریه به مستمندان و مستحقان مبادرت می کنند که در کنگان به “سر روزه” معروف است.

بخشی از کتاب همزاد با دریا؛ نوشته محمود ابراهیمی – حسن عبدالهی